Wincenty Wodzinowski ukończył warszawską Szkołę Rysunkową, krakowską Szkołę Sztuk Pięknych oraz monachijską Akademię Sztuk Pięknych. W 1892 roku powrócił do kraju i osiadł pod Krakowem, w Swoszowicach. Jego twórczość w pełni dała wyraz fascynacji wsią i życiem z nią związanym. Malarski dorobek Wodzinowskiego zdominowały folklorystyczne sceny rodzajowe, malowane swobodnie z charakterystycznym dynamizmem i żywiołowością, przesiąknięte radością życia. Artysta ukazywał postacie roześmianych, zajętych pracą lub odpoczywających wiejskich dziewcząt i mężczyzn.
Olej, tektura; 33,5 x 47,5 cm (w świetle oprawy)
Sygnowany brązowym olejem l. d.: W. Wodzinowski
Wincenty Wodzinowski ukończył warszawską Szkołę Rysunkową, krakowską Szkołę Sztuk Pięknych oraz monachijską Akademię Sztuk Pięknych. W 1892 roku powrócił do kraju i osiadł pod Krakowem, w Swoszowicach. Jego twórczość w pełni dała wyraz fascynacji wsią i życiem z nią związanym. Malarski dorobek Wodzinowskiego zdominowały folklorystyczne sceny rodzajowe, malowane swobodnie z charakterystycznym dynamizmem i żywiołowością, przesiąknięte radością życia. Artysta ukazywał postacie roześmianych, zajętych pracą lub odpoczywających wiejskich dziewcząt i mężczyzn.