"Dziewczyna z Bronowic" jest wysokiej klasy, nieznanym dotąd i nigdy nie publikowanym obrazem De Laveaux - jednego z najbardziej utalentowanych i frapujących malarzy polskich okresu modernizmu.
Żył niespełna 26 lat. Przedwcześnie zamknięta jego twórczość kształtowała się i rozwijała w Krakowie, Bronowicach, Monachium, Bretanii i Paryżu.
"W końcu lat 80-tych Tetmajer, Wodzinowski, Żelechowski, a także Stanisław Radziejowski i Ludwik De Laveaux gorliwie zajęli się malarstwem rodzajowym. Interesowały ich motywy swojskie - wieś podkrakowska (głównie Bronowice) i podhalańska, typy wieśniaków, strój, obyczaj, wierzenia, zabobony i obrzęd ludowy, a także uroki rodzimego pejzażu (?). W 1888 roku malarze ci (?) wystąpili w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych z ludowo-rodzajowymi obrazami i w ten sposób zainaugurowali nowy kurs malarstwa polskiego (?). Rodzajowe, krakowsko-bronowickie obrazy De Laveaux, malowane w kompanii kolegów "ludomanów", powstały w roku 1889, w czasie ostatniego roku studiów na oddziale kompozycyjnym (?). Artysta - podobnie jak wielu innych - przyjeżdżał do Bronowic, a latem 1889 roku zapewne tam mieszkał i malował okoliczne pejzaże i ludzi, a szczególnie młode wiejskie dziewczyny. Bronowice stały się dla tych malarzy modelową wioską, która weszła do literatury i sztuki. To tu właśnie realizowali swoisty sojusz miasta ze wsią i umacniali przymierze inteligencko-chłopskie.To tam, w rodzinie Mikołajczyków, Włodzimierz Tetmajer znalazł swą żonę Annę, Lucjan Rydel poślubił Jadwigę, a Ludwik De Laveaux po kilku latach wypatrzył narzeczoną Marysię" (Aleksandra Melbechowska-Luty).
olej na płótnie, 66 x 40 cm,
u dołu, po prawej (na sukni)ślady sygnatury "De Lav?"; Na krośnie napis ołówkiem: "Ludwik De Laveaux/Bronowice".
Na odwrocie akademickie studium aktu męskiego
Z krakowskiej kolekcji Józefa Wolfingera.
Potwierdzenie autentyczności - opinia dr Aleksandry Melbechowskiej-Luty.
"Dziewczyna z Bronowic" jest wysokiej klasy, nieznanym dotąd i nigdy nie publikowanym obrazem De Laveaux - jednego z najbardziej utalentowanych i frapujących malarzy polskich okresu modernizmu.
Żył niespełna 26 lat. Przedwcześnie zamknięta jego twórczość kształtowała się i rozwijała w Krakowie, Bronowicach, Monachium, Bretanii i Paryżu.
"W końcu lat 80-tych Tetmajer, Wodzinowski, Żelechowski, a także Stanisław Radziejowski i Ludwik De Laveaux gorliwie zajęli się malarstwem rodzajowym. Interesowały ich motywy swojskie - wieś podkrakowska (głównie Bronowice) i podhalańska, typy wieśniaków, strój, obyczaj, wierzenia, zabobony i obrzęd ludowy, a także uroki rodzimego pejzażu (?). W 1888 roku malarze ci (?) wystąpili w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych z ludowo-rodzajowymi obrazami i w ten sposób zainaugurowali nowy kurs malarstwa polskiego (?). Rodzajowe, krakowsko-bronowickie obrazy De Laveaux, malowane w kompanii kolegów "ludomanów", powstały w roku 1889, w czasie ostatniego roku studiów na oddziale kompozycyjnym (?). Artysta - podobnie jak wielu innych - przyjeżdżał do Bronowic, a latem 1889 roku zapewne tam mieszkał i malował okoliczne pejzaże i ludzi, a szczególnie młode wiejskie dziewczyny. Bronowice stały się dla tych malarzy modelową wioską, która weszła do literatury i sztuki. To tu właśnie realizowali swoisty sojusz miasta ze wsią i umacniali przymierze inteligencko-chłopskie.To tam, w rodzinie Mikołajczyków, Włodzimierz Tetmajer znalazł swą żonę Annę, Lucjan Rydel poślubił Jadwigę, a Ludwik De Laveaux po kilku latach wypatrzył narzeczoną Marysię" (Aleksandra Melbechowska-Luty).