Jerzy Przybył ukończył ASP w Krakowie, oddział w Katowicach (1969). Od roku 1970 miał liczne wystawy indywidualne na Śląsku (Katowice, Gliwice, Cieszyn, Sosnowiec, Opole, Racibórz, Bytom), w Krakowie, Warszawie, Tarnowie, Toruniu, Łodzi, Sopocie. W latach 70-tych wystawiał także w Szwecji, gdzie wyjechał w roku 1981 i mieszka do dziś. Odtąd w jego biografii pojawiają się także wystawy w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Finlandii i Kanadzie. Jego twórczość (także w skali monumentalnej) inspirowana jest mitologią nordycką i słowiańską. Prace artysty znajdują się w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych w Austrii, Czechach, Finlandii, Kanadzie, Łotwie, Niemczech, Polsce, Szwajcarii, Węgrzech, Wielkiej Brytanii, Włoszech, USA i Szwecji. Na tle górskiego pejzażu z czerwonym słońcem i strumieniem przedstawiona została blondwłosa dziewczyna z dwoma warkoczami. Niebo - fantastyczne i niespokojne - wydaje się być siedliskiem demonów. Reliefowość postaci oraz ornamentyka na tkaninie sukni mogą być nawiązaniem do sztuki staro-skandynawskiej i jej pó¼niejszego odrodzenia na przełomie XIX i XX wieku.
Olej, płótno; 46,5 x 38,5 cm
Sygnowany p.d.: Przybył 81
Jerzy Przybył ukończył ASP w Krakowie, oddział w Katowicach (1969). Od roku 1970 miał liczne wystawy indywidualne na Śląsku (Katowice, Gliwice, Cieszyn, Sosnowiec, Opole, Racibórz, Bytom), w Krakowie, Warszawie, Tarnowie, Toruniu, Łodzi, Sopocie. W latach 70-tych wystawiał także w Szwecji, gdzie wyjechał w roku 1981 i mieszka do dziś. Odtąd w jego biografii pojawiają się także wystawy w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Finlandii i Kanadzie. Jego twórczość (także w skali monumentalnej) inspirowana jest mitologią nordycką i słowiańską. Prace artysty znajdują się w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych w Austrii, Czechach, Finlandii, Kanadzie, Łotwie, Niemczech, Polsce, Szwajcarii, Węgrzech, Wielkiej Brytanii, Włoszech, USA i Szwecji. Na tle górskiego pejzażu z czerwonym słońcem i strumieniem przedstawiona została blondwłosa dziewczyna z dwoma warkoczami. Niebo - fantastyczne i niespokojne - wydaje się być siedliskiem demonów. Reliefowość postaci oraz ornamentyka na tkaninie sukni mogą być nawiązaniem do sztuki staro-skandynawskiej i jej pó¼niejszego odrodzenia na przełomie XIX i XX wieku.