Tadeusz Styka umie dostrzegać piękno rzeczy, które widzi. Dostrzega je przede wszystkim... w kobiecie. Jest par exellance malarzem portretów kobiecych i jako taki zdobył już markę na zagranicznej giełdzie malarskiej - markę zasłużoną. [...] Typ jego to subtelna blondynka o smukłej linii, wytworna i szlachetna w swojej północnej urodzie [...] to wykwintny malarz subtelnych markiz francuskich, pełnych spleenu arystokratek angielskich i kapryśnych lwic salonowych New Yorku.
[Z recenzji w łódzkim dzienniku "Republika" nr 120 z dn. 3 V 1934]