Teodor Axentowicz, znakomity i uznany portrecista, a także piewca folkloru Huculszczyzny, malarstwa uczył się w monachijskiej Akademii u G. Hackla, A. Wagnera i G. Benczúra (1878-82) i w paryskiej pracowni A. Carolusa-Durana. W Paryżu podjął pracę jako portrecista i ilustrator. W 1895 r. powrócił do Krakowa, gdzie został powołany na profesora Szkoły Sztuk Pięknych, w której 2-krotnie pełnił funkcję rektora. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, należał do wiedeńskiej Secesji i był członkiem honorowym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Odbył szereg podróży artystycznych do Londynu, Włoch i Stanów Zjednoczonych.
Tematykę prac artysty zdominowały pełne wdzięku portrety kobiet i dzieci oraz barwne sceny rodzajowe z życia Hucułów. Malował również sceny historyczne i kompozycje symboliczne obrazujące przemijanie czasu. W swoich obrazach posługiwał się techniką olejną i do mistrzostwa opanowaną techniką pastelu. Rzadziej posługiwał się akwarelą; zajmował się także grafiką.