Obrazy z cyklu Dzienniki są jednorodne formalnie, w grubej warstwie świeżej, jasnej farby artysta „rył” krótkie kreski, które jednostajnymi rzędami zapełniają cały obraz. Pawlak szukał sposobu na dokumentowanie upływu czasu, ten sposób malowania przywołuje proste skojarzenie ze ścianą w celi i skazańcem zaznaczającym kreskami w warstwach tynku kolejne kończące się tygodnie.
Agnieszka Szewczyk w katalogu wystawy artysty w Zachęcie przywołuje jego wypowiedź: „Potrzebny mi był dziennik w ogóle, potrzebowałem jakiegoś systemu, chciałem znaleźć metodę na dzień”.
W latach 1980–1985 artysta studiował w warszawskiej ASP, m.in. w pracowniach R. Winiarskiego i R. Ziemskiego. Wraz z artystami P. Kowalewskim, R. Grzybem i J. Modzelewskim, założył „Gruppę”. Ci niezależni artyści, działając na przełomie l. 80. i 90., organizowali akcje wspólnego malowania, manifestując swoje niezadowolenie wobec rzeczywistości. Pawlak redagował pismo „Oj dobrze już”. W 1983 r. tworzy dwa cykle: „Świnie” i „Muchy”. W twórczości Pawlaka istotne są inspiracje twórczością K. Malewicza oraz W. Strzemińskiego. Od dłuższego czasu powstaje cykl „Dzienniki”, w którym istotą jest upływający czas i refleksja, jaka towarzyszy człowiekowi na temat sztuki i życia.
olej, płótno, 73 x 54 cm,
sygnowany i opisany na odwrocie: 'WŁODZIMIERZ PAWLAK | DZIENNIK 03XI - 13XII JESIEŃ-ZIMA | 73 X 54 2012'
Obrazy z cyklu Dzienniki są jednorodne formalnie, w grubej warstwie świeżej, jasnej farby artysta „rył” krótkie kreski, które jednostajnymi rzędami zapełniają cały obraz. Pawlak szukał sposobu na dokumentowanie upływu czasu, ten sposób malowania przywołuje proste skojarzenie ze ścianą w celi i skazańcem zaznaczającym kreskami w warstwach tynku kolejne kończące się tygodnie.
Agnieszka Szewczyk w katalogu wystawy artysty w Zachęcie przywołuje jego wypowiedź: „Potrzebny mi był dziennik w ogóle, potrzebowałem jakiegoś systemu, chciałem znaleźć metodę na dzień”.
W latach 1980–1985 artysta studiował w warszawskiej ASP, m.in. w pracowniach R. Winiarskiego i R. Ziemskiego. Wraz z artystami P. Kowalewskim, R. Grzybem i J. Modzelewskim, założył „Gruppę”. Ci niezależni artyści, działając na przełomie l. 80. i 90., organizowali akcje wspólnego malowania, manifestując swoje niezadowolenie wobec rzeczywistości. Pawlak redagował pismo „Oj dobrze już”. W 1983 r. tworzy dwa cykle: „Świnie” i „Muchy”. W twórczości Pawlaka istotne są inspiracje twórczością K. Malewicza oraz W. Strzemińskiego. Od dłuższego czasu powstaje cykl „Dzienniki”, w którym istotą jest upływający czas i refleksja, jaka towarzyszy człowiekowi na temat sztuki i życia.