Koppay był znanym węgierskim malarzem, działającym w wielu krajach, najdłużej związany z Wiedniem, Monachium i Berlinem. Studiował w akademii wiedeńskiej u Hansa Makarta i Hansa Canona, a od 1884 w Monachium. W 1887 otrzymał stanowisko malarza dworskiego w Madrycie. Od 1890 pracował w Berlinie, gdzie wykonywał liczne portrety dla dworu i korpusu dyplomatycznego. W następnych latach wiele podróżował m.in. do Ameryki, stale też uczestniczył w międzynarodowych wystawach. Koppay był również znakomitym ilustratorem, na przełomie wieków ilustrował "Moderne Kunst". Znane są jego kompozycje o charakterze historyczno-rodzajowym, ilustracje do dramatów Szekspira, do Fausta Goethego oraz liczne portrety.
Obraz jest pełną uroku i humoru scenką rodzajową, stanowiąca przykład salonowej produkcji wykonywanej na potrzeby mieszczańskiego odbiorcy.
Olej, deska; 14 x 9,7 cm
Sygnowany w p. d.: Koppay oraz pod warstwą malarską Koppay,
a poniżej sygnatury litera D.
Na odwrocie stempel (pieczęć) przedstawiający putto unoszące herb z inicjałem wiązanym THK oraz dewizą z napisem Wacher 35.
Koppay był znanym węgierskim malarzem, działającym w wielu krajach, najdłużej związany z Wiedniem, Monachium i Berlinem. Studiował w akademii wiedeńskiej u Hansa Makarta i Hansa Canona, a od 1884 w Monachium. W 1887 otrzymał stanowisko malarza dworskiego w Madrycie. Od 1890 pracował w Berlinie, gdzie wykonywał liczne portrety dla dworu i korpusu dyplomatycznego. W następnych latach wiele podróżował m.in. do Ameryki, stale też uczestniczył w międzynarodowych wystawach. Koppay był również znakomitym ilustratorem, na przełomie wieków ilustrował "Moderne Kunst". Znane są jego kompozycje o charakterze historyczno-rodzajowym, ilustracje do dramatów Szekspira, do Fausta Goethego oraz liczne portrety.
Obraz jest pełną uroku i humoru scenką rodzajową, stanowiąca przykład salonowej produkcji wykonywanej na potrzeby mieszczańskiego odbiorcy.