Wizerunki dzieci w malarstwie Wlastimila Hofmana pojawiają się często. "Długowłose, delikatne fizjonomie dziecięce, niekiedy związane z miastem, częściej zaś ze wsią, o wyrazistych oczach i delikatnych karnacjach, stanowią samodzielną kontynuację motywów i stylu Wyspiańskiego" - pisał Tadeusz Dobrowolski. Był to jednocześnie jeden z ulubionych motywów artysty. Obraz "Dziecko" jest potwierdzeniem tych inspiracji. W pracach o tej tematyce zwraca uwagę pewne idealizowanie postaci dzieci, a jednocześnie towarzysząca całej twórczości Hofmana głęboka symbolika i mistycyzm. Władysław Prokesch wyraził opinię, iż "w portretach Hofmann daje się poznać jako subtelny obserwator, jako prawdziwy psycholog dający swemu portretowi piękno artystycznej fantazyi o podkładzie smutku i melancholii. Do nich [...] stosuje się powiedzenie Leonarda da Vinci, że przez oczy portretowanego, powinna przezierać dusza malarza". Prezentowana praca jest doskonałym potwierdzeniem tej opinii. Zwraca w niej uwagę melancholijny wyraz twarzy dziecka i jego pełne smutku spojrzenie.