Prezentowany obraz Wlastimila Hofmana przedstawia dziecko w pozie pełnej zadumy. Postać o niezwykle subtelnej urodzie została przedstawiona na tle krajobrazu, w obłokach chmur. Kolorystyka dzieła podkreśla refleksyjny charakter obrazu i melancholijny nastrój przedstawionej sceny.
„[…] dzieci podobnie jak Biblia, są pretekstem do pokazania tego czy tamtego świata […] jestem malarzem myśli i przeżyć… […] jestem przede wszystkim malarzem dzieci… Bardzo lubię dzieci – i dlatego chętnie je maluję. Ale to jeszcze nie wszystko. Każde dziecko ma nieomylny instynkt, takt. Potrafi odróżnić dobro od zła. Nie ma kompleksów. Nie ma tylu uprzedzeń co dorośli. Ustami dziecka przemawia prawda, piękno, dobroć”. (B.Czajkowski, Portret z pamięci, Wrocław 1971, s. 137–138)
olej/ tektura, 35 x 50 cm
sygnowany, datowany p.d.: Wlastimil Hofman 1924
na odwrocie nalepka z krakowskiej galerii Desa z tytułem „Dziecko”
Prezentowany obraz Wlastimila Hofmana przedstawia dziecko w pozie pełnej zadumy. Postać o niezwykle subtelnej urodzie została przedstawiona na tle krajobrazu, w obłokach chmur. Kolorystyka dzieła podkreśla refleksyjny charakter obrazu i melancholijny nastrój przedstawionej sceny.
„[…] dzieci podobnie jak Biblia, są pretekstem do pokazania tego czy tamtego świata […] jestem malarzem myśli i przeżyć… […] jestem przede wszystkim malarzem dzieci… Bardzo lubię dzieci – i dlatego chętnie je maluję. Ale to jeszcze nie wszystko. Każde dziecko ma nieomylny instynkt, takt. Potrafi odróżnić dobro od zła. Nie ma kompleksów. Nie ma tylu uprzedzeń co dorośli. Ustami dziecka przemawia prawda, piękno, dobroć”. (B.Czajkowski, Portret z pamięci, Wrocław 1971, s. 137–138)