Studia malarskie odbył w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jerzego Fedkowicza i Czesława Rzepińskiego - czołowych polskich kolorystów. Swą twórczość prezentował na wielu wystawach w Polsce, m.in. na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi", która odbyła się w 1955 w warszawskim Arsenale. Za granicą prace Joniaka eksponowane były m. in. na wystawach "Junge Generation" w Berlinie i Lipsku (1956), "Artyści Krakowa dla Florencji" w Museo Civico w Bolonii (1967) i "Polskie malarstwo współczesne" w Nancy (1967). Obrazy artysty znajdują się w kolekcjach polskich i zagranicznych, w Kanadzie, Szwecji, Australii, Danii. Malarstwo Joniaka zaliczyć można do nurtu sztuki metaforycznej, u której podstaw stoi zawsze konkretny zapis rzeczywistości, np. kuchenny stół, szafka lub znany artyście morski pejzaż. Malarz spłaszcza przestrzeń obrazu, spiętrza wertykalnie formy doprowadzając je do sumarycznych znaków. W ten sposób tworzy intymne kompozycje, których nastrój budowany jest przede wszystkim przez światło. Oferowany obraz świadczy dobitnie o kolorystycznym rodowodzie Joniaka, o tym iż jego sztuka wywodzi się z tradycji zapoczątkowanej przez Józefa Pankiewicza, Jana Cybisa i Hannę Rudzką Cybisową. Jej istotą jest estetyczna delektacja walorami malarskiej materii i kreowanie wyrafinowanych barwnych harmonii najczęściej w oparciu o motyw martwej natury. Przestylizowane formy porcelany, szkła i owoców stają się w pracy Joniaka jedynie pretekstem do tworzenia wyszukanych zestawień błękitów, czerwieni i żółcieni, zaś czarny kontur stapia barwne tony w witrażową całość.