wymiary: 42.5 x 72 cm,
olej, sklejka

sygnowany p.d.: Tadé Makowski
Obraz pochodzi z polskich zbiorów w Paryżu; właściciel przywiózł go do kraju w latach 50. XX wieku.
W załączeniu ekspertyza historyka sztuki, pani Elżbiety Zawistowskiej (wrzesień 2009), która po drobiazgowej analizie datuje obraz na lata 1928-1932, czyli okres dojrzałej twórczości Makowskiego oraz ekspertyza konserwatora dzieł sztuki, pani Anny Derentowicz-Zakrzewskiej (lipiec 2009) wraz z – wykonanymi na potrzeby badań i konserwacji – fotografiami obrazu w świetle dziennym promieniach podczerwonych i luminescencji wzbudzonej ultrafioletem.
„W obrazie Dwoje dzieci z królikiem dostrzec można wiele elementów typowych dla malarstwa Tadeusza Makowskiego, jak, m.in. konstrukcja kompozycji – wypełniające powierzchnię postacie na neutralnym tle, sposób obrazowania postaci w formie geometrycznych, umiarkowanie deformujących uproszczeń, których rezultatem jest „kanoniczna” dla stylu malarza typizacja dzieci oraz operowanie kolorem i światłem. Rękę mistrza szczególnie dobrze ujawnia struktura budowy partii tła z wiązek padających promieni światła. Także sama materia malarska, skład malatury, dukt pędzla i rodzaj impastowej (miejscami) faktury nie budzi wątpliwości w zestawieniu z innymi dziełami Makowskiego oraz w świetle notatek autora dot. jego warsztatu (Pamiętnik Tadeusza Makowskiego). Należy także podkreślić, że istotną rolę w dziełach artysty pełni niematerialny czynnik, tj. „strona duchowa” kompozycji, bez której – zdaniem Makowskiego – „dzieło istnieć nie może”. Otóż autor [tego] obrazu stworzył doskonały wizerunek psychologiczny chłopców, ukazując ich emocjonalne przeżycia i wzajemne relacje, co ujawnia m.in. zbliżenie postaci, sposób trzymania królika, ale przede wszystkim wyraz twarzy chłopców patrzących wprost na widza szeroko otwartymi „guzikowatymi” oczami, w których spojrzeniu możną zobaczyć kwintesencję dziecięcej ufności. Obraz Dwoje dzieci z królikiem emanuje liryczną, niemal poetycką atmosferą”
Z ekspertyzy Elżbiety Zawistowskiej