Hofman kształcił się w latach 1896 - 1901 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego, Jana Stanisławskiego i Leona Wyczółkowskiego. Następnie w École des Beaux Arts w Paryżu pod kierunkiem J. L. Gérome`a. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, współzałożycielem efemerycznej Grupy Czterech i Grupy Zero. Od 1906 r. regularnie wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych.
Jego twórczość przesiąknięta jest motywami symbolistyczno - fantastycznymi. Na malowanych przezeń płótnach pojawiały się Madonny, podobne do polskich wieśniaczek, wsiowe dziady i włóczęgi, dziewczęta wiejskie i jasnowłose pacholęta, traktowane często jako aktorzy ludowych obrzędów (...) skrzydlate anioły, grające na fujarkach fauniki oraz fragmenty podkrakowskiego pejzażu, kapliczki przydrożne z frasobliwymi Chrystusami, trawy i zioła rosnące u stóp przedstawionych osób (T. Dobrowolski, Nowoczesne malarstwo polskie, t. III, Wrocław - Kraków 1964, s. 64).