Po studiach w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (w latach 1849-1854) wyjechał w 1863 do Francji i zamieszkał na stałe w Paryżu. Naturalizowany w roku 1879. jako Ladislav Bakalowicz, uczestniczył w paryskich Salonach (1865-83), wystawiał też w innych miastach francuskich, uzyskując kilkakrotnie odznaczenia i nagrody. Swoje prace pokazywał także w Brukseli, Berlinie, Wiedniu, Londynie i Nowym Jorku oraz wielokrotnie w kraju - w Warszawie (Zachęta, Salon Krywulta) i w Krakowie (TPSP). We wczesnym okresie twórczości malował widoki miejskie, pejzaże, sceny rodzajowe i obrazy z historii Polski. W Paryżu uznanie i popularność przyniosły mu przede wszystkim sceny z dziejów Francji XVI i XVII wieku, a także kameralne, salonowe kompozycje ze strojnymi damami w bogatych wnętrzach, inspirowane dawną sztuką holenderską i malarstwem E. Messoniera, w których wykazywał wielką biegłość techniczną.