Wystawiany - Motywy Polskie, Galeria "Inny Świat", Kraków 1984 r.
- Galeria Sztuki Współczesnej, Częstochowa 1990 r.
- Cóż po artyście w czasie marnym, Galeria Sztuki Zachęta,Warszawa 1991 r.
- To lubię, Pałac Sztuki TPSP, Kraków 1996 r.
- Miasto i ludzie w sztuce współczesnej, Muzeum Historyczne m.Krakowa, Kraków 1998 r.
- Przegląd twórczości Leszka Sobockiego, 1996-1999, Pałac Sztuki TPSP, Kraków 1999 r.
- BWA Sieradz, BWA Zamość, BWA Zakopane, 2000 r.
- Galeria Wirydarz, Lublin 2002 r.
- Krypta Pijarów, Kraków 2002 r.
- Podszepty z transatlantyku W. Gombrowicza, Radom 2002 r.
- Instytut Polski, Bratysława 2003 r.
Literatura - Aleksander Wojciechowski, Czas smutku, czas nadziei, Sztuka niezależna lat osiemdziesiątych, Warszawa 1992, okładka i s. 61 (reprodukcja).
Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie z siedzibą w Katowicach (1953-1956), a następnie na Wydziale Malarstwa tejże uczelni (1956-1959) oraz na Wydziale Reżyserii PWSTiF w Łodzi (1959-1960). L. Sobocki był współzałożycielem i członkiem ugrupowania WPROST. Wspólnie z kolegami z tej grupy - M. Bieniaszem. Z. Grzywaczem, J. Waltosiem otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida (1967) i Nagrody Muzeum Archidiecezji Warszawskiej (1984). Twórczość artysty jest związana z tradycją sztuki Młodej Polski - czasem wręcz stanowiła cytat malarstwa Jacka Malczewskiego. Symbolika autoportretu pt. Duszno jest zawarta w dramatycznym geście postaci i wymowie czerwieni.