Wystawiany
- Abstrakt 2002, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, 12.XII. 2002 - 15.I. 2003 r.
Literatura
- Abstrakt 2002, katalog wystawy, Kraków 2002, (reprodukcja).
Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom otrzymała w 1990 r. w pracowni prof. J. Szancenbacha. Jest stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki (1990). Uprawia malarstwo, grafikę, rysunek. Prace B. Popławskiej znajdują się w zbiorach muzealnych oraz kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Malarstwo Beaty Popławskiej łączy miękką, dyskretną geometrię z kolorem. To sztuka, która jest miejscem ujawniania się subiektywnych odczuć, intuicji i głębokich przeżyć. W warstwie formalnej przekłada się to na coraz wyraźniejszą rezygnację z form geometrycznych na rzecz koloru. W rezultacie prace Beaty Popławskiej zawierają jedynie aluzyjne odniesienia do geometrii, która ogranicza się do określenia obszaru i kształtu pełnych ukrytej dynamiki pól chromatycznych. Obrazy te, które nazwałabym psychochromami, stworzone pod wpływem silnego impulsu, wewnętrznej konieczności, są rezultatem poszukiwania przez artystkę porządku, harmonii, ładu, wartości pozytywnych i podstawowych.
[Maria Zientara, Abstrakt 2002]
Olej na płótnie 120 x 150 cm
Sygnowany na odwrocie - "Beata Popławska / 2002"
Wystawiany
- Abstrakt 2002, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, 12.XII. 2002 - 15.I. 2003 r.
Literatura
- Abstrakt 2002, katalog wystawy, Kraków 2002, (reprodukcja).
Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom otrzymała w 1990 r. w pracowni prof. J. Szancenbacha. Jest stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki (1990). Uprawia malarstwo, grafikę, rysunek. Prace B. Popławskiej znajdują się w zbiorach muzealnych oraz kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Malarstwo Beaty Popławskiej łączy miękką, dyskretną geometrię z kolorem. To sztuka, która jest miejscem ujawniania się subiektywnych odczuć, intuicji i głębokich przeżyć. W warstwie formalnej przekłada się to na coraz wyraźniejszą rezygnację z form geometrycznych na rzecz koloru. W rezultacie prace Beaty Popławskiej zawierają jedynie aluzyjne odniesienia do geometrii, która ogranicza się do określenia obszaru i kształtu pełnych ukrytej dynamiki pól chromatycznych. Obrazy te, które nazwałabym psychochromami, stworzone pod wpływem silnego impulsu, wewnętrznej konieczności, są rezultatem poszukiwania przez artystkę porządku, harmonii, ładu, wartości pozytywnych i podstawowych.
[Maria Zientara, Abstrakt 2002]