Malarz, grafik, rze¼biarz, teoretyk sztuki. Studiował u Magdaleny Abakanowicz i Zdzisława Kępińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, którą ukończył w roku 1974. W roku 1984 otrzymał Grand Prix na Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie oraz reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji. Jego najsłynniejsze projekty to Wieża Jedności Europejskiej (1989) - budowla-pomnik o wysokości 200 m, będąca symbolem wspólnoty ludzkiej, mająca być centrum organizacji zajmujących się pomocą humanitarną oraz Brama Świata dla Chin (2000) - budowla mająca mieścić sale koncertowe, teatralne, galerie. W początkowym okresie twórczości malarstwo Fogtta umieszczano w nurcie "nowej figuracji". Pó¼niej artysta wypracował własny język malarski; artysta pokrywając płaszczyznę płótna małymi kolorowymi plamkami, używając do tego specjalnej farby zmieszanej z pyłem magnetycznym, tworzy dzieła o fascynującej rozwibrowanej przestrzeni malarskiej. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, a także w Pradze oraz w licznych galeriach i zbiorach prywatnych.

142
Andrzej FOGTT (ur. 1950)

DRZEWO, 2003

Olej, płótno;
81 x 100 cm
Sygnowany p.d.: Fogtt | 2003

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Malarz, grafik, rze¼biarz, teoretyk sztuki. Studiował u Magdaleny Abakanowicz i Zdzisława Kępińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, którą ukończył w roku 1974. W roku 1984 otrzymał Grand Prix na Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie oraz reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji. Jego najsłynniejsze projekty to Wieża Jedności Europejskiej (1989) - budowla-pomnik o wysokości 200 m, będąca symbolem wspólnoty ludzkiej, mająca być centrum organizacji zajmujących się pomocą humanitarną oraz Brama Świata dla Chin (2000) - budowla mająca mieścić sale koncertowe, teatralne, galerie. W początkowym okresie twórczości malarstwo Fogtta umieszczano w nurcie "nowej figuracji". Pó¼niej artysta wypracował własny język malarski; artysta pokrywając płaszczyznę płótna małymi kolorowymi plamkami, używając do tego specjalnej farby zmieszanej z pyłem magnetycznym, tworzy dzieła o fascynującej rozwibrowanej przestrzeni malarskiej. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, a także w Pradze oraz w licznych galeriach i zbiorach prywatnych.