Malarz, grafik, pedagog. W latach 1900-1905 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera. W okresie 1906-1926 mieszkał w Zakopanem, skąd podróżował do Włoch, Paryża i Monachium. W roku 1908 był współzałożycielem "Grupy Pięciu", od 1917 związał się z ugrupowaniem "Formistów", a od 1922 ze Stowarzyszeniem "Rytm". W roku 1926 przeniósł się do Wilna, gdzie został dyrektorem Szkoły Rzemiosł Artystycznych, a od 1928 wykładał na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. Po wojnie objął katedrę Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Malował wyróżniające się dekoracyjnością formy i koloru martwe natury, akty, portrety, rzadziej pejzaże. Wczesne prace ujawniają wyraźne wpływy Wyspiańskiego, późniejsze inspiracje malarstwem francuskim, m.in. twórczością Gauguina, Picassa czy Matisse’a. W obrazach dojrzałego okresu twórczości często stosował płaskie plamy barwne, obwiedzione silnie zarysowanym konturem.