Był uczniem warszawskiego malarza Józefa Rapackiego. Brał udział w rewolucji 1905 roku, co zmusiło go do opuszczenia Warszawy i osiedlenia się w Zakopanem. Stamtąd wyemigrował do Włoch i osiedlił się w Genui. Odbywał wycieczki po Włoszech, był w Piemoncie, Chioggi, Ligurii i Wenecji. W 1920 r. przyjechał do kraju i miał wystawę w warszawskim TZSP, w 1922 wystawiał w Paryżu w polsko-francuskim stowarzyszeniu Assosiation France- Pologne. Malował głównie pejzaże, chociaż także kwiaty. Miał charakterystyczny sposób malowania polegający na kładzeniu plam czystego koloru, co nadaje jego obrazom niezwykłą ekspresję, a jednocześnie sytuuje jego twórczość w nurcie późnego postimpresjonizmu.