W latach 1900-1909 Stanisław Podgórski studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Floriana Cynka, Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego i Józefa Pankiewicza. Kształcił się także w Paryżu w Académie Colarossi oraz we Włoszech. Twórca należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", z którym wystawiał od 1905 do 1937 roku. W malarstwie pejzażowym Podgórskiego widoczne są wpływy jego profesorów, zwłaszcza Stanisławskiego. Jego podejście do natury, odczuwanie pejzażu i próba utrwalenia nastroju jest znamienne dla szkoły pejzażowej Stanisławskiego.
Obraz malowany swobodnymi, pewnymi pociągnięciami pędzla. Pejzaż przeniesiony na płótno z wielką wrażliwością. Płaska plama barwna z jednoczesnym pozostawieniem w niektórych partiach prześwitów podłoża, faktury płótna, sprawia wrażenie niezwykłej lekkości procesu twórczego. Śnieg zalegający na dachach, drodze i polach odległych przestrzeni horyzontu, zróżnicowany w swej barwie jest przykładem na to, jak wiele może być jego odcieni w zależności od tego, na czym leży, bąd¼ jakie jest jego otoczenie. Biorąc pod uwagę stylistykę oraz temat obrazu, stwierdzić należy, że prezentowane płótno powstało w pierwszym dwudziestoleciu XX wieku.