Malarz. Początkowo uczył się w warszawskiej Szkole Rysunkowej, później w SSP w Warszawie u K. Tichego i Wł. Skoczylasa (1923-6). Wystawiał przede wszystkim w Zachęcie. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Malarzy Pro Arte. H. Bartnicka- Górska pisze o twórczości artysty: "był przede wszystkim artystą kontynuującym tradycje J. Stanisławskiego. Malował poprawne, dekoracyjne, płasko traktowane krajobrazy o przymglonej tonacji, w których często występują motywy architektoniczne. Interesował się również folklorem: malował typy ludowe oraz wnętrza chat wiejskich, łowickich, huculskich, podhalańskich, wileńskich, śląskich, krakowskich, w których z dokumentacyjną nieraz wiernością notował szczegóły etnograficzne". (Słownik Artystów Polskich, t. II, Wrocław 1975, s. 135).
Olej, tektura; 24,7 x 27,7 cm
Sygnowany p.d.: St. Dybowski
Malarz. Początkowo uczył się w warszawskiej Szkole Rysunkowej, później w SSP w Warszawie u K. Tichego i Wł. Skoczylasa (1923-6). Wystawiał przede wszystkim w Zachęcie. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Malarzy Pro Arte. H. Bartnicka- Górska pisze o twórczości artysty: "był przede wszystkim artystą kontynuującym tradycje J. Stanisławskiego. Malował poprawne, dekoracyjne, płasko traktowane krajobrazy o przymglonej tonacji, w których często występują motywy architektoniczne. Interesował się również folklorem: malował typy ludowe oraz wnętrza chat wiejskich, łowickich, huculskich, podhalańskich, wileńskich, śląskich, krakowskich, w których z dokumentacyjną nieraz wiernością notował szczegóły etnograficzne". (Słownik Artystów Polskich, t. II, Wrocław 1975, s. 135).