W latach 30-tych Nehring stał się znanym i modnym malarzem. Malował pejzaże i portrety, przy czym sam uważał się za pejzażystę, chociaż w opinii krytyki niewielu miał sobie równych w malarstwie portretowym. W 1934 roku, na wystawie Najpiękniejszy portret kobiecy w Zachęcie, otrzymał drugą nagrodę. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Wojska Polskiego, Muzeum im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.