Rysownik, teoretyk architektury, pedagog oraz autor prac naukowych z historii sztuki i architektury. Studiował na Wydziale Architektury ASP w Petersburgu (1886-98) m.in. u L. Benois. Wykładał w Moskwie, m.in. od 1907 r. w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. Był członkiem ASP w Petersburgu. W 1918 r. wrócił do kraju i został profesorem, a następnie dziekanem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Wykładał też historię sztuki w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Swoje prace pokazywał na licznych wystawach. Rysunki, które zachowały się z tysięcy przez niego wykonanych, znajdują się w licznych muzeach i zbiorach prywatnych w Polsce i Rosji. Największy zbiór posiada Muzeum Narodowe w Warszawie.
piórko, tusz lawowany, 27 x 36,4 cm,
sygnowany p.d. monogramem wiązanym "SN", datowany "28/I 22"
Wystawiany w Salonie "Skarbiec" W. Czernic-Żulińskiej w Warszawie, 1946.
Reprodukowany w katalogu: Stanisław Noakowski. Rysunki, red. J. Zachwatowicz, oprac. M. Mrozińska przy współpracy E. Budzińskiej, Warszawa 1966, nr kat. 1725.
Rysownik, teoretyk architektury, pedagog oraz autor prac naukowych z historii sztuki i architektury. Studiował na Wydziale Architektury ASP w Petersburgu (1886-98) m.in. u L. Benois. Wykładał w Moskwie, m.in. od 1907 r. w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. Był członkiem ASP w Petersburgu. W 1918 r. wrócił do kraju i został profesorem, a następnie dziekanem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Wykładał też historię sztuki w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Swoje prace pokazywał na licznych wystawach. Rysunki, które zachowały się z tysięcy przez niego wykonanych, znajdują się w licznych muzeach i zbiorach prywatnych w Polsce i Rosji. Największy zbiór posiada Muzeum Narodowe w Warszawie.