"Dożynki" Zofii Stryjeńskiej to barwna i pełna życia kompozycja z postaciami żeńców emanującymi energią, rozmachem i wigorem, które według autorki odzwierciedlać miały duchowe wartości polskiego chłopstwa. Stryjeńska tak opisuje początki swojej fascynacji folklorem zrodzonej w dzieciństwie, wspominając spacer z ojcem po krakowskim rynku: "Przeciskaliśmy się między tym tłumem złożonym z postaci ludowych, tak niezrównanego piękna, wdzięku i gestu, stylu niespotykanego, że tam, na tym rynku krakowskim, zakiełkowały mi w myśli pierwsze zarysy postaci bogów słowiańskich i niejasne przeczucie wielkiej kiedyś rezurekcji Słowian, których przodownicą będzie Polska..."
Z. Stryjeńska, "Chleb prawie że powszedni. Pamiętnik." (oprac. M. Grońska, Warszawa 1995, t. 1, s. 34)

"Artystką, która zawdzięcza swoją zasłużoną sławę twórczo wykorzystywanej ludowości, była niewątpliwie Zofia Stryjeńska. Wykreowane przez nią postacie - żywiołowe, emanujące energią, rozmachem i wigorem, barwne i dostojne - odzwierciedlać miały duchowe wartości polskiego chłopstwa. (..) Ogromna popularność prac Stryjeńskiej w okresie międzywojennym wynikała bezpośrednio z panującej wówczas mody na rodzimość. Nie było chyba w owym okresie malarstwa, które bardziej dobitnie odpowiadałoby na potrzebę sztuki narodowej i narodowego stylu."
J. Słomska, O ludowości [w:] "Zofia Stryjeńska 1891-1976", red. Ś. Lenartowicz, Kraków 2008, s. 262-263