Kazimierz Sichulski przedstawił na obrazie temat zaczerpnięty z literatury połączony z krajobrazami huculszczyzny, którymi był głęboko zafascynowany. Tytułowy Don Kichot, bohater powieści Miguela de Cervantesa, ujęty został w bardzo podobny sposób do kompozycji namalowanej przez Honoré Daumiera Don Kichot i Sancho Pansa. Podłużna sylwetka rycerza z kopią na koniu zamierza stoczyć bój z wiatrakiem, będącym w jego wyobrażeniu olbrzymem. Autolitografię z wiatrakiem z Ukrainy o niemal identycznej formie Sichulski stworzył do teki Lamusa wydanej w 1912 roku we Lwowie.
Kazimierz SICHULSKI (1879-1942)
Był uczniem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego podczas studiów na Akademii Sztuk Pięknych w latach 1900-1908. Kształcił się również za granicą, m.in. w Wiedniu i Paryżu. W latach 1920-1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, a następne dziewięć lat pełnił funkcję profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W jego twórczości dominowała tematyka huculska, ale znany był również z rysunków satyrycznych, licznych pejzaży, martwych natur, scen religijnych i obrazów historycznych.
Olej, tektura, 67 x 96,5 cm,
sygn. p.d.: Sich (1)92(?)
Kazimierz Sichulski przedstawił na obrazie temat zaczerpnięty z literatury połączony z krajobrazami huculszczyzny, którymi był głęboko zafascynowany. Tytułowy Don Kichot, bohater powieści Miguela de Cervantesa, ujęty został w bardzo podobny sposób do kompozycji namalowanej przez Honoré Daumiera Don Kichot i Sancho Pansa. Podłużna sylwetka rycerza z kopią na koniu zamierza stoczyć bój z wiatrakiem, będącym w jego wyobrażeniu olbrzymem. Autolitografię z wiatrakiem z Ukrainy o niemal identycznej formie Sichulski stworzył do teki Lamusa wydanej w 1912 roku we Lwowie.
Kazimierz SICHULSKI (1879-1942)
Był uczniem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego podczas studiów na Akademii Sztuk Pięknych w latach 1900-1908. Kształcił się również za granicą, m.in. w Wiedniu i Paryżu. W latach 1920-1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, a następne dziewięć lat pełnił funkcję profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W jego twórczości dominowała tematyka huculska, ale znany był również z rysunków satyrycznych, licznych pejzaży, martwych natur, scen religijnych i obrazów historycznych.