Obiektem/modelem tytułową Domowniczką jest kobieta, w domyśle gospodyni owego domostwa przedstawiona w różnych absurdalnych pozach i sytuacjach stająca się niejako jednym z elementów wystroju wnętrz. Jest lampą, obrusem, częścią sterty ubrań czy nierozpakowanymi jeszcze zakupami. Uprzedmiotowiona bohaterka jest anonimowa, z jednej strony odwołuje się do wszystkich kobiet, z drugiej anonimowość wzmacnia poczucie sztuczności, nie mamy możliwości wejścia z nią w „kontakt”.
Udomowienie to próba bycia częścią domu, wpasowania się w rodzinną sytuację „po godzinach”, pozostawiając świat kariery za drzwiami. Jednak próba ta jest nie do końca udana. Bohaterka jest w połowie drogi, zawsze gotowa do ucieczki, rozbita pomiędzy tym co domowe, a tym co stanowi świat zewnętrzny.
Obiekty z cyklu Domowniczka poruszają problem "udomowienia" kobiety, polegający na próbie bycia częścią domu, wpasowania się w rodzinną sytuację "po godzinach", pozostawiając świat kariery za drzwiami.