Czy może być coś bardziej relaksującego niż spokojna lektura w ogrodzie? Odpowiedzi udziela nam artysta utrwalając na płótnie chwile błogiego wytchnienia ukochanej żony, pośród zieleni kalwaryjskiego ogrodu. Obraz ten malowany jest dynamicznie, artysta operuje zdecydowanymi plamami barwnymi, nie troszczy się o szczegóły, całą uwagę koncentrując na postaci żony odpoczywającej na leżaku. Motyw jakże często pojawiający się w twórczości Weissa, a jednak pełen świeżości i bezpośredniości ujęcia. Irena Weissowa ubrana w białą suknię, trzyma w ręku książkę i całkowicie pogrążona jest w lekturze. Artysta z niezwykłą biegłością, zaledwie paroma pociągnięciami pędzla charakteryzuje rysy jej twarzy oraz blask słoneczny padający na upięte włosy. W tle widoczny jest zarys kalwaryjskiego domu, a przez konary jabłoni przebijają się ostre promienie słońca.
Kompozycja zbudowana jest z form nieco geometrycznych, mocno uproszczonych. Artysta podąża drogą ku nowoczesności i równocześnie prowadzi dialog z ekspresjonizmem.