Pozwolenia na prowadzenie przez generała wojskowych pojazdów mechanicznych wydane 29 maja 1936 r.
Zaświadczenie Marii Cehakówny z pobytu w sanatorium wojskowym w Zakopanem wydane 13 grudnia 1937
Sześć niemieckich dokumentów z października 1939 r. dotyczących wzięcia generała do niewoli
Zaświadczenie z komendantury oflagu IVC z 10 maja 1940
Powiadomienie od Niemieckiego Czerwonego Krzyża dla generała o śmierci Marii Walickiej w KL Auschwitz z 31 sierpnia 1943
Rozliczenie dla generała z komisji rozrachunkowej z 13 kwietnia 1945
Karta identyfikacyjna generała jako byłego jeńca wojennego wystawiona 26 maja 1945
Karta identyfikacyjna generała jako byłego jeńca wojennego wystawiona 28 maja 1945
Pocztówka wysłana do generała 10 lutego 1946
Pocztówka do Lucyny Cehak z 16 kwietnia 1947 od Towarzystwa Pomocy Polakom o poszukiwaniu generała
Recepta wypisana w Nicei
Klepsydra z Przemyśla dotycząca śmierci generała, wysłana do Lucyny Cehak do Wrocławia
22 zdjęcia różnego formatu
Naszywka naramienna, czerwona z napisem: POLAND, 65 x 20 mm
Futerał obozowy na dokumenty z irchy, 10,5 x 15 cm
Leopold Jan Cehak (ur. 29 X 1889 w Przemyslu, zm. 8 maja 1946 w Nicei) - kapitan artylerii Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał brygady Wojska Polskiego. Po wybuchu I wojny światowej służył w armii austriackiej. Walczył w 1916 na froncie rumuńskim, a w 1918 na froncie włoskim. Od 2 listopada 1918 służył w odrodzonym Wojsku Polskim. Walczył w wojnie bolszewickiej jako dowódca dywizjonu w 4 Pułku Artylerii Ciężkiej. Od 28 stycznia 1938 dowódca 30 Poleskiej Dywizji Piechoty. Toczyła ona od 1 września 1939 ciężkie walki graniczne przeciwko dwóm niemieckim dywizjom pod Działoszynem. Następnie prowadziła ciężkie walki opóźniające. Stoczyła krwawe bitwy pod Szczercowem, Jeżowem, Żyrardowem. Od 13 września broniła twierdzy Modlin aż do jej kapitulacji 29 września.
Po kapitulacji przebywał w niewoli niemieckiej, najpierw w oflagu IVC, potem w oflagu VIIIE Johannisbrunn (od 30 października 1940 do 27 kwietnia 1942) i oflagu VIIA Murnau (od 29 kwietnia 1942 do 29 kwietnia 1945). Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie, wyjechał do Nicei, gdzie zamieszkał w hotelu "Imperator" wraz z innymi polskimi generałami przybyłymi z obozów jenieckich. Zmarł 8 maja 1946 w Nicei, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu.
3 wizytówki z napisem: Leopold Cehak General bryg.
Pozwolenia na prowadzenie przez generała wojskowych pojazdów mechanicznych wydane 29 maja 1936 r.
Zaświadczenie Marii Cehakówny z pobytu w sanatorium wojskowym w Zakopanem wydane 13 grudnia 1937
Sześć niemieckich dokumentów z października 1939 r. dotyczących wzięcia generała do niewoli
Zaświadczenie z komendantury oflagu IVC z 10 maja 1940
Powiadomienie od Niemieckiego Czerwonego Krzyża dla generała o śmierci Marii Walickiej w KL Auschwitz z 31 sierpnia 1943
Rozliczenie dla generała z komisji rozrachunkowej z 13 kwietnia 1945
Karta identyfikacyjna generała jako byłego jeńca wojennego wystawiona 26 maja 1945
Karta identyfikacyjna generała jako byłego jeńca wojennego wystawiona 28 maja 1945
Pocztówka wysłana do generała 10 lutego 1946
Pocztówka do Lucyny Cehak z 16 kwietnia 1947 od Towarzystwa Pomocy Polakom o poszukiwaniu generała
Recepta wypisana w Nicei
Klepsydra z Przemyśla dotycząca śmierci generała, wysłana do Lucyny Cehak do Wrocławia
22 zdjęcia różnego formatu
Naszywka naramienna, czerwona z napisem: POLAND, 65 x 20 mm
Futerał obozowy na dokumenty z irchy, 10,5 x 15 cm
Leopold Jan Cehak (ur. 29 X 1889 w Przemyslu, zm. 8 maja 1946 w Nicei) - kapitan artylerii Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał brygady Wojska Polskiego. Po wybuchu I wojny światowej służył w armii austriackiej. Walczył w 1916 na froncie rumuńskim, a w 1918 na froncie włoskim. Od 2 listopada 1918 służył w odrodzonym Wojsku Polskim. Walczył w wojnie bolszewickiej jako dowódca dywizjonu w 4 Pułku Artylerii Ciężkiej. Od 28 stycznia 1938 dowódca 30 Poleskiej Dywizji Piechoty. Toczyła ona od 1 września 1939 ciężkie walki graniczne przeciwko dwóm niemieckim dywizjom pod Działoszynem. Następnie prowadziła ciężkie walki opóźniające. Stoczyła krwawe bitwy pod Szczercowem, Jeżowem, Żyrardowem. Od 13 września broniła twierdzy Modlin aż do jej kapitulacji 29 września.
Po kapitulacji przebywał w niewoli niemieckiej, najpierw w oflagu IVC, potem w oflagu VIIIE Johannisbrunn (od 30 października 1940 do 27 kwietnia 1942) i oflagu VIIA Murnau (od 29 kwietnia 1942 do 29 kwietnia 1945). Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie, wyjechał do Nicei, gdzie zamieszkał w hotelu "Imperator" wraz z innymi polskimi generałami przybyłymi z obozów jenieckich. Zmarł 8 maja 1946 w Nicei, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu.