Polem działań artystki jest, malarstwo i szeroko rozumiane sztuki wizualne. Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki . W sztuce szuka głębokiej refleksji, zaangażowania i maestrii. Życie jest dla niej tajemnicą, malarstwo daje, jak twierdzi artystka, narzędzia by ją zgłębiać. Związana z krakowską „Pracownią Drożdżownia”, CSW Wiewiórka oraz kolektywem „Siostry rzeki”. Ma na swoim koncie wystawy indywidualne i zbiorowe a także wiele działań twórczych i realizacji projektów artystycznych. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
„Sztukę i estetykę Japońską czuję jako coś bliskiego. Choć u źródeł tego uczucia leży przekonanie, że jako dziecko Zachodu nigdy nie pojmę w pełni istoty Wschodu. Bo właściwie dlaczego tak miałby być? Nie urodziłam się tam , nie dorastałam, nie znam języka. Dostępna mi jest jedynie ograniczona literatura. Mimo to piękno zawarte w obrazach, grafikach, fotografii, architekturze, ogrodach kraju kwitnących wiśni wzrosło we mnie głęboko. Japonia i jej kultura jest skomplikowana i niejednoznaczna. Mocno patriarchalna, pełna nierówności społecznych, uprzedzeń do innych narodowości. Mimo to wciąż zachwyca. Fascynuje mnie jak każda z dziedzin, technik sztuki ( i nie tylko), została przez Japończyków doprowadzona do perfekcji.”
Anna Chmiel
akwarela, papier; 39,5 x 29,5 cm
sygn. dat.: monogram AN/NA
Polem działań artystki jest, malarstwo i szeroko rozumiane sztuki wizualne. Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki . W sztuce szuka głębokiej refleksji, zaangażowania i maestrii. Życie jest dla niej tajemnicą, malarstwo daje, jak twierdzi artystka, narzędzia by ją zgłębiać. Związana z krakowską „Pracownią Drożdżownia”, CSW Wiewiórka oraz kolektywem „Siostry rzeki”. Ma na swoim koncie wystawy indywidualne i zbiorowe a także wiele działań twórczych i realizacji projektów artystycznych. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
„Sztukę i estetykę Japońską czuję jako coś bliskiego. Choć u źródeł tego uczucia leży przekonanie, że jako dziecko Zachodu nigdy nie pojmę w pełni istoty Wschodu. Bo właściwie dlaczego tak miałby być? Nie urodziłam się tam , nie dorastałam, nie znam języka. Dostępna mi jest jedynie ograniczona literatura. Mimo to piękno zawarte w obrazach, grafikach, fotografii, architekturze, ogrodach kraju kwitnących wiśni wzrosło we mnie głęboko. Japonia i jej kultura jest skomplikowana i niejednoznaczna. Mocno patriarchalna, pełna nierówności społecznych, uprzedzeń do innych narodowości. Mimo to wciąż zachwyca. Fascynuje mnie jak każda z dziedzin, technik sztuki ( i nie tylko), została przez Japończyków doprowadzona do perfekcji.”
Anna Chmiel