DOKUMENTY Z ARCHIWUM ROMANA WYBRANOWSKIEGO
Roman Wybranowski (1789 r. Żurów - 1863 Szołomyja) syn stolnika lubelskiego Domicjusza Wybranowskiego i Salomei Deszertównej. Do wojska wstąpił w roku 1809. Po dwóch miesiącach służby został podporucznikiem. Kampanię 1812 r. odbywał jako kapitan starszy adiutant, adiutant major w korpusie Józefa Poniatowskiego. Walczył przy wzięciu Smoleńska, w bitwach pod Możajskiem (za co otrzymał Legię Honorową), Czerychowem i Wiaźmą. W kampanii 1813 r. walczył w bitwach pod Gitterborgiem, Wittenbergą i Lipskiem. Po powrocie do kraju w 1814 r. pozostał w armii, awansując po kilku latach na podpułkownika. Stojąc z pułkiem w Pułtusku w 1823 r. ożenił się z Józefą Broniewską, z którą miał troje dzieci. W roku 1829 otrzymał honorową odznakę dwudziestoletniej służby. W kampanii 1831 r. na polu bitwy pod Grochowem objął komendę pułku i na jego czele walczył we wszystkich bitwach tej kampanii, za co otrzymał Virtuti Militari. W końcowej fazie powstania z korpusem generała Ramorino przeszedł do Galicji. Nie skorzystał z amnestii i jako poddany austriacki pozostał w Galicji. W 1848 roku został naczelnikiem Gwardii Narodowej i został awansowany na generała-majora. Po rozwiązaniu Gwardii ostatecznie usunął się od spraw publicznych. W latach 1849-1851 spisał swe pamiętniki wydane po jego śmierci.