Oferowany rysunek jest najpewniej wstępną, ogólną notacją "pomysłu" (pod względem symboliki szalenie zresztą dla Kossaka charakterystycznego!), a zarazem prymarnym szkicem kompozycyjnym do zamierzonej akwareli (albo plakatu, ale raczej nie obrazu olejnego) w rodzaju prac, jakie -nie bez przemożnego wpływu ówczesnego klimatu emocjonalnego- wystawiał na bieżąco organizowanych (a częściej: improwizowanych) wystawach dzieł artystów -legionistów, albo o legionowej tematyce (r. 1916: Kraków, Zurych -Berno -Bazylea; r. 1917: Warszawa, Lublin, Lwów).
Wojciech Kossak podczas Wielkiej Wojny pełnił najpierw (1914-1915) funkcję oficera ordynansowego w sztabie II Korpusu 1-ej (potem 45-ej) armii austro -węgierskiej oraz służył (1915-1918) w jej Kwaterze Prasowej, będąc jednocześnie powołanym na stanowisko profesora katedry batalistyki Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie (1915-1919).
Pędzel, tusz, bistr (?, albo umbra palona)
w tonie jasnobrunatnym na szkicu ołówkowym, biele i światła gwaszem; papier przyklejony górną krawędzią do podkładki, 35,1 x 25 cm
Sygnowany w prawym dolnym narożniku pędzelkiem (?) i tuszem:
"do broni !!" / Wojciech K[os]sak (sygnatura,
położona zapewne na zbyt wilgotnym papierze, częściowo rozmyta);
na odwrocie u dołu ołówkiem:
10 x 13 (notatka introligatora lub ramiarza ?)
Oferowany rysunek jest najpewniej wstępną, ogólną notacją "pomysłu" (pod względem symboliki szalenie zresztą dla Kossaka charakterystycznego!), a zarazem prymarnym szkicem kompozycyjnym do zamierzonej akwareli (albo plakatu, ale raczej nie obrazu olejnego) w rodzaju prac, jakie -nie bez przemożnego wpływu ówczesnego klimatu emocjonalnego- wystawiał na bieżąco organizowanych (a częściej: improwizowanych) wystawach dzieł artystów -legionistów, albo o legionowej tematyce (r. 1916: Kraków, Zurych -Berno -Bazylea; r. 1917: Warszawa, Lublin, Lwów).
Wojciech Kossak podczas Wielkiej Wojny pełnił najpierw (1914-1915) funkcję oficera ordynansowego w sztabie II Korpusu 1-ej (potem 45-ej) armii austro -węgierskiej oraz służył (1915-1918) w jej Kwaterze Prasowej, będąc jednocześnie powołanym na stanowisko profesora katedry batalistyki Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie (1915-1919).