Studiowała rzeźbę w Krakowie od 1881 r., a od 1882 w Paryżu (Chapu, A. Mercie, H. Berteaux, R. St. Marceau.) Wróciła do Krakowa w 1893 r. i obok własnej twórczości zajmowała się działalnością pedagogiczną, prowadząc w latach 1897-1904 własną szkołę sztuk pięknych dla kobiet. Była w swoich czasach osobowością wybitną, a jej twórczość rzeźbiarską charakteryzuje, obok profesjonalnych umiejętności, duża wrażliwość i zindywidualizowane podejście do podjętych tematów, oraz portretowanych osób.