Ekspertyza Anny Żakiewicz Za ekspertyzą: Ta niezwykle interesująca kompozycja powstała w szczytowym momencie tzw. okresu formistycznego Witkacego i stanowi rzadki przykład malarstwa akwarelowego artysty, z którego zachowało się zaledwie kilka prac. (...) Jednak mimo całej swej niezwykłości, kompozycja "Die Atleten..." dobrze wpisuje się w jego twórczość. (...) Jeśli zaś chodzi o temat kompozycji "Die Atleten..." to odnosi się on przede wszystkim do niezwykle artystę interesujących, odwiecznych zmagań dwóch płci, przy czym - zgodnie z jego wielokrotnie wyrażanymi przekonaniami - na ogół działo się odwrotnie, to raczej kobiety gnębiły mężczyzn (np. w (...) kompozycjach "Szatan" czy "Kuszenie Adama" obie z 1920 r., w zbiorach MNW). Jednak i mężczyźni dochodzili często w tej sprawie do głosu, jak np. .w kompozycji "Nad przepaścią - Gwałt" z 1920 r. (w zbiorach MNK), a zwłaszcza w tekstach literackich Witkacego, zwłaszcza w pisanej w latach dwudziestych powieści "Pożegnanie jesieni", gdzie sceny gwałtu i przemocy dokonywane przez mężczyzn są na porządku dziennym. Być może kompozycja "Die Atleten..." powstała też w związku z podpisanym 16 IV 1922 r. traktatem w Rapallo o ustanowieniu normalnych stosunków dyplomatycznych i gospodarczych między Rosją a Niemcami. Witkacy interesował się polityką międzynarodową, zdawał sobie sprawę ze słabości Polski położonej między tymi dwiema potęgami, przed którymi - zwłaszcza po doświadczeniach I wojny światowej - czuł uzasadnioną obawę, której wielokrotnie dawał wyraz w swoich tekstach literackich i listach. Omawiana praca może być również przewrotną metaforą tych niepokojów połączoną z przekonaniem, że silniejsi zawsze wygrywają.
Kompozycja "Die Atleten..." uczestniczyła w wielkiej monograficznej wystawie artysty - "Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885 - 1939. Dzieło malarskie" XII 1989 - II 1990 w Muzeum Narodowym w Warszawie (przygotowanej przez dr Irenę Jakimowicz przy współpracy Anny Żakiewicz), choć zbyt późno została odkryta, by uwzględnił ją katalog całego malarskiego oeuvre`u artysty wydany z jej okazji.
DIE ATLETEN HABEN IMMER RECHT, 1922 r.
Tusz, akwarela, papier, 63 x 48 cm
Sygnowany ołówkiem l.d.: T.U w kółku | Witkacy | 1922 10/VI; śr. D.: Die Atleten haben | immer Recht Atleci zawsze mają rację
Na odwrocie oprawy nalepka wystawy w Muzeum Narodowym w Warszawie XII 1989 - II 1990
Ekspertyza Anny Żakiewicz Za ekspertyzą: Ta niezwykle interesująca kompozycja powstała w szczytowym momencie tzw. okresu formistycznego Witkacego i stanowi rzadki przykład malarstwa akwarelowego artysty, z którego zachowało się zaledwie kilka prac. (...) Jednak mimo całej swej niezwykłości, kompozycja "Die Atleten..." dobrze wpisuje się w jego twórczość. (...) Jeśli zaś chodzi o temat kompozycji "Die Atleten..." to odnosi się on przede wszystkim do niezwykle artystę interesujących, odwiecznych zmagań dwóch płci, przy czym - zgodnie z jego wielokrotnie wyrażanymi przekonaniami - na ogół działo się odwrotnie, to raczej kobiety gnębiły mężczyzn (np. w (...) kompozycjach "Szatan" czy "Kuszenie Adama" obie z 1920 r., w zbiorach MNW). Jednak i mężczyźni dochodzili często w tej sprawie do głosu, jak np. .w kompozycji "Nad przepaścią - Gwałt" z 1920 r. (w zbiorach MNK), a zwłaszcza w tekstach literackich Witkacego, zwłaszcza w pisanej w latach dwudziestych powieści "Pożegnanie jesieni", gdzie sceny gwałtu i przemocy dokonywane przez mężczyzn są na porządku dziennym. Być może kompozycja "Die Atleten..." powstała też w związku z podpisanym 16 IV 1922 r. traktatem w Rapallo o ustanowieniu normalnych stosunków dyplomatycznych i gospodarczych między Rosją a Niemcami. Witkacy interesował się polityką międzynarodową, zdawał sobie sprawę ze słabości Polski położonej między tymi dwiema potęgami, przed którymi - zwłaszcza po doświadczeniach I wojny światowej - czuł uzasadnioną obawę, której wielokrotnie dawał wyraz w swoich tekstach literackich i listach. Omawiana praca może być również przewrotną metaforą tych niepokojów połączoną z przekonaniem, że silniejsi zawsze wygrywają.
Kompozycja "Die Atleten..." uczestniczyła w wielkiej monograficznej wystawie artysty - "Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885 - 1939. Dzieło malarskie" XII 1989 - II 1990 w Muzeum Narodowym w Warszawie (przygotowanej przez dr Irenę Jakimowicz przy współpracy Anny Żakiewicz), choć zbyt późno została odkryta, by uwzględnił ją katalog całego malarskiego oeuvre`u artysty wydany z jej okazji.