Obraz jest jednym z wariantów powtarzanej przez artystę kompozycji z młodą damę sięgającą po kwiat z ozdobnego wazonu. Znane są nam jeszcze dwie wersje tego motywu - Dama w liliowej sukni z kwiatami (zbiory MN w Warszawie) i Wśród kwiatów (repr. w: H.Piątkowski, Władysław Czachó-rski, Warszawa1927). Do każdego z nich pozowała artyście inna, ale zawsze piękna, modelka. Obrazy te, zachowując ten sam układ kompozycyjny, gest postaci i zestaw akcesoriów (fotel, wazon, gobelin na ścianie, koszyczek na marmurowym stoliku) różnią się nieznacznie szczegółami wystroju wnętrza, biżuterią i zdobieniem sukni modelki, układem kwiatów. Porównując Damę z kwiatami z obrazem z Muzeum Narodowego, zauważa się także ich odmienną tonację barwną - oferowane płótno, bogat-sze w niuanse barwne, wyróżnia się także pełniejszą charakterystyką modelki. Dobrze to świadczy o artyście, który nie poprzestawał na raz wypracowanych rozwiązaniach, lecz stawiał sobie coraz to nowe zadania, nieodmiennie zachowując ten sam wysoki poziom artystyczny.
Władysław Czachórski, obok Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego, był najwyżej cenio-nym i najbardziej znanym przedstawicielem polskiej kolonii artystycznej w Monachium przełomu XIX i XX wieku. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1866-1867), następnie kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie (1868) oraz w Akademii w Mona-chium, którą ukończył w roku 1873 odznaczony srebrnym medalem za Scenę z "Kupca weneckiego". W latach 1874-1877 podróżował do Włoch, Francji i kilkakrotnie przyjeżdżał do kraju. W roku 1879 na stałe osiadł w Monachium. Powszechnie ceniony i szanowany, został w roku 1893 został odzna-czony bawarskim Orderem Św. Michała. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu, członkiem Akademii berlińskiej i honorowym profesorem Akademii monachijskiej. Brał udział w wielu wysta-wach, m.in. w Monachium, Wiedniu, Berlinie, Dreźnie, a także w Krakowie, Warszawie, w Łodzi i we Lwowie. Malował obrazy o tematyce szekspirowskiej (Aktorzy przed Hamletem), martwe natury, wnętrza, pejzaże, portrety i, przede wszystkim, kameralne sceny salonowe z postaciami pięknych, delikatnych dam, które niby "zaczarowane księżniczki w atłasowych szatach żyją w świecie szczęśli-wości, beztroski, wiecznej pogody, ciągłego uśmiechu i wytworności". Doskonałość warsztatu, elegancja, finezja i mistrzostwo w odtwarzaniu detali bogatych strojów, tkanin, kwiatów i zbytkow-nych przedmiotów sprawiły, że właśnie te obrazy znajdowały najwięcej nabywców. Sukces i ogromne powodzenie Czachórskiego na europejskim rynku sztuki spowodowały, że tylko niewiele jego dzieł trafiło do zbiorów polskich. Ostatnio większość z nich zgromadziła monograficzna wystawa prac artysty przygotowana przez Muzeum Lubelskie w Lublinie.
olej, płótno, 47,5 x 63 cm
sygnowany p.g.: Czachórski | 1903
Obraz jest jednym z wariantów powtarzanej przez artystę kompozycji z młodą damę sięgającą po kwiat z ozdobnego wazonu. Znane są nam jeszcze dwie wersje tego motywu - Dama w liliowej sukni z kwiatami (zbiory MN w Warszawie) i Wśród kwiatów (repr. w: H.Piątkowski, Władysław Czachó-rski, Warszawa1927). Do każdego z nich pozowała artyście inna, ale zawsze piękna, modelka. Obrazy te, zachowując ten sam układ kompozycyjny, gest postaci i zestaw akcesoriów (fotel, wazon, gobelin na ścianie, koszyczek na marmurowym stoliku) różnią się nieznacznie szczegółami wystroju wnętrza, biżuterią i zdobieniem sukni modelki, układem kwiatów. Porównując Damę z kwiatami z obrazem z Muzeum Narodowego, zauważa się także ich odmienną tonację barwną - oferowane płótno, bogat-sze w niuanse barwne, wyróżnia się także pełniejszą charakterystyką modelki. Dobrze to świadczy o artyście, który nie poprzestawał na raz wypracowanych rozwiązaniach, lecz stawiał sobie coraz to nowe zadania, nieodmiennie zachowując ten sam wysoki poziom artystyczny.
Władysław Czachórski, obok Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego, był najwyżej cenio-nym i najbardziej znanym przedstawicielem polskiej kolonii artystycznej w Monachium przełomu XIX i XX wieku. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1866-1867), następnie kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie (1868) oraz w Akademii w Mona-chium, którą ukończył w roku 1873 odznaczony srebrnym medalem za Scenę z "Kupca weneckiego". W latach 1874-1877 podróżował do Włoch, Francji i kilkakrotnie przyjeżdżał do kraju. W roku 1879 na stałe osiadł w Monachium. Powszechnie ceniony i szanowany, został w roku 1893 został odzna-czony bawarskim Orderem Św. Michała. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu, członkiem Akademii berlińskiej i honorowym profesorem Akademii monachijskiej. Brał udział w wielu wysta-wach, m.in. w Monachium, Wiedniu, Berlinie, Dreźnie, a także w Krakowie, Warszawie, w Łodzi i we Lwowie. Malował obrazy o tematyce szekspirowskiej (Aktorzy przed Hamletem), martwe natury, wnętrza, pejzaże, portrety i, przede wszystkim, kameralne sceny salonowe z postaciami pięknych, delikatnych dam, które niby "zaczarowane księżniczki w atłasowych szatach żyją w świecie szczęśli-wości, beztroski, wiecznej pogody, ciągłego uśmiechu i wytworności". Doskonałość warsztatu, elegancja, finezja i mistrzostwo w odtwarzaniu detali bogatych strojów, tkanin, kwiatów i zbytkow-nych przedmiotów sprawiły, że właśnie te obrazy znajdowały najwięcej nabywców. Sukces i ogromne powodzenie Czachórskiego na europejskim rynku sztuki spowodowały, że tylko niewiele jego dzieł trafiło do zbiorów polskich. Ostatnio większość z nich zgromadziła monograficzna wystawa prac artysty przygotowana przez Muzeum Lubelskie w Lublinie.