Malarz i grafik, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uczeń Leona Wyczółkowskiego, w latach 1925-1938 z inspiracji swoje mistrza zainteresował się kulturą ludową. Zaczął utrwalać relikty dawnego stroju, zabytki tradycyjnej sztuki i architektury, często ukazywane na tle czystego jeszcze krajobrazu. Z profesorską skrupulatnością starał się wysublimować z powszechnego w jego czasach zasobu architektury ludowej obiekty najcenniejsze. W trakcie krajoznawczych wędrówek włożył dużo pracy w dokumentację regionalnych strojów, ginących zawodów, portretowanie ludzi. W 1937 r. opublikował we Lwowie tekę 40 barwnych kompozycji ukazujących stroje i typy górali, zabytki budownictwa, kultury i sztuki kościelnej i ludowej z rejonu Podhala, Orawy, Spisza, Żywiecczyzny, Pienin i Sądecczyzny. obrazem świata, który przeminął. Prace dzięki sumiennemu realizmowi ujawniają dziś swą wartość dokumentu.