Malarz. Syn malarza Antoniego Samuela Dąbrowskiego (1774-1838). Uprawiał malarstwo portretowe (w tym miniatury), religijne (także freski) oraz historyczne oraz litografię. Studiował na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego u Antoniego Blanka i Antoniego Brodowskiego. W roku 1828 uzyskał brązowy medal za rysunek Grupa Laokoona prezentowany na wystawie sztuk pięknych. Uczestniczył w powstaniu listopadowym, dostał się do niewoli, w której przebywał do roku 1832. Prowadził własną pracownię (uczyli się w niej rysunku m in. J.I. Kraszewski oraz J. Simmler). Zajmował się także konserwacją malarstwa. Jego obrazy oraz rysunki znajdują się w zbiorach muzealnych w Warszawie, Krakowie i Piotrkowie Trybunalskim. Zagadkowe pozostaje datowane rysunków A, C i D, które wykracza poza datę śmierci artysty. W zbiorach Muzeum Narodowego znajdują się także prace, na których pojawiają się daty wykraczające poza przyjętą datę śmierci artysty, czyli rok 1862. Kwestia ta wymaga dalszych badań.