Wystawa: Salon d'Automne, 1910 w Grand Palais des Champs Elysées, Paryż.
Bibliografia: Armand Dayot, L'Art et les Artistes, Tom XII, 1 października 1910, s. 81.
Jean Peské maluje tutaj realistyczny i społeczny temat: mężczyznę w pracy. Macierzyństwo, powtarzający się temat w twórczości artysty, jest również obecne w kompozycji. Ta scena pracy terenowej z paletą fowistyczną okazuje się być bardzo bliska twórczości Vincenta Van Gogha, szczególnie obrazowi „Siewca o zachodzie słońca” (Kolekcja Emila Bührlego, Zurych). Podobieństwa do twórczości Van Gogha są liczne: temat, paleta, kompozycja, kadrowanie. Obraz „Człowiek z taczką” jest również dziełem w stylu japońskim, podobnie jak dzieło Vincenta Van Gogha z lat 80. XIX wieku. Dzieła Peskégo z lat 1900. są silnie inspirowane sztuką japońską. Perspektywy ukośne, przekątne, spłaszczona przestrzeń to cechy, które podkreślają zainteresowanie japońskimi grafikami. Malarz pozostawia dużą przestrzeń na ekspresję koloru, nie zapominając o centralnym temacie. Podobnie jak Vincent Van Gogh, Peské przedstawia pracę terenową i oddaje hołd postaci chłopa, który pracuje w harmonii z naturą. To bardzo nowoczesne dzieło było przedmiotem zgłoszenia malarza do Salonu Jesiennego w 1910 r. Zostało również pochwalone przez krytyków w magazynie l'Art et les Artistes jako „wielki obraz Jeana Peské: Człowiek z taczką, solidne i poważne dzieło, które nie stara się zadowolić, ale w którym uważne badanie ujawnia pierwszorzędne cechy, w szczególności bardzo dokładne zrozumienie perspektyw i jakość terenu”. Obraz ten jest jednym z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych przykładów końca lat 1900., ze względu na swoje pochodzenie, odniesienia artystyczne, format i niezwykłe wykończenie. EV
Jean Peské jest francuskim malarzem, rytownikiem i ilustratorem polskiego pochodzenia po ojcu i rosyjskiego po matce. Po studiach w kijowskiej Szkole Malarstwa, a następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Odessie i Warszawie, przybył w 1891 roku, aby kontynuować naukę w Académie Julian w pracowniach Jean-Paula Laurensa i Benjamina Constanta. Peské zbliżył się do pointylistów, szczególnie do Signaca, z którym w 1893 roku wyjechał do Saint-Tropez. Zaprzyjaźnił się również z Sérusierem i nabistami, z którymi wystawiał w Le Barc de Boutteville do 1896 roku. Peské mieszkał na Montmartre, gdzie tworzył prace dekoracyjne i ilustratorskie, a także bywał w kabaretach i kawiarniach-teatrach. W 1905 roku osiedlił się w Bois-le-Roi, gdzie malował drzewa w lesie Fontainebleau i członków swojej rodziny. Regularnie podróżował na południe Francji, szczególnie do Collioure i Bormes, gdzie malował naturę, morze i sceny rodzinne bardzo kolorową paletą.
olej, płótno; 198 x 250 cm;
sygn. dat. l.d. „Jean PESKÉ 1910”
Wystawa: Salon d'Automne, 1910 w Grand Palais des Champs Elysées, Paryż.
Bibliografia: Armand Dayot, L'Art et les Artistes, Tom XII, 1 października 1910, s. 81.
Jean Peské maluje tutaj realistyczny i społeczny temat: mężczyznę w pracy. Macierzyństwo, powtarzający się temat w twórczości artysty, jest również obecne w kompozycji. Ta scena pracy terenowej z paletą fowistyczną okazuje się być bardzo bliska twórczości Vincenta Van Gogha, szczególnie obrazowi „Siewca o zachodzie słońca” (Kolekcja Emila Bührlego, Zurych). Podobieństwa do twórczości Van Gogha są liczne: temat, paleta, kompozycja, kadrowanie. Obraz „Człowiek z taczką” jest również dziełem w stylu japońskim, podobnie jak dzieło Vincenta Van Gogha z lat 80. XIX wieku. Dzieła Peskégo z lat 1900. są silnie inspirowane sztuką japońską. Perspektywy ukośne, przekątne, spłaszczona przestrzeń to cechy, które podkreślają zainteresowanie japońskimi grafikami. Malarz pozostawia dużą przestrzeń na ekspresję koloru, nie zapominając o centralnym temacie. Podobnie jak Vincent Van Gogh, Peské przedstawia pracę terenową i oddaje hołd postaci chłopa, który pracuje w harmonii z naturą. To bardzo nowoczesne dzieło było przedmiotem zgłoszenia malarza do Salonu Jesiennego w 1910 r. Zostało również pochwalone przez krytyków w magazynie l'Art et les Artistes jako „wielki obraz Jeana Peské: Człowiek z taczką, solidne i poważne dzieło, które nie stara się zadowolić, ale w którym uważne badanie ujawnia pierwszorzędne cechy, w szczególności bardzo dokładne zrozumienie perspektyw i jakość terenu”. Obraz ten jest jednym z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych przykładów końca lat 1900., ze względu na swoje pochodzenie, odniesienia artystyczne, format i niezwykłe wykończenie. EV
Jean Peské jest francuskim malarzem, rytownikiem i ilustratorem polskiego pochodzenia po ojcu i rosyjskiego po matce. Po studiach w kijowskiej Szkole Malarstwa, a następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Odessie i Warszawie, przybył w 1891 roku, aby kontynuować naukę w Académie Julian w pracowniach Jean-Paula Laurensa i Benjamina Constanta. Peské zbliżył się do pointylistów, szczególnie do Signaca, z którym w 1893 roku wyjechał do Saint-Tropez. Zaprzyjaźnił się również z Sérusierem i nabistami, z którymi wystawiał w Le Barc de Boutteville do 1896 roku. Peské mieszkał na Montmartre, gdzie tworzył prace dekoracyjne i ilustratorskie, a także bywał w kabaretach i kawiarniach-teatrach. W 1905 roku osiedlił się w Bois-le-Roi, gdzie malował drzewa w lesie Fontainebleau i członków swojej rodziny. Regularnie podróżował na południe Francji, szczególnie do Collioure i Bormes, gdzie malował naturę, morze i sceny rodzinne bardzo kolorową paletą.