We wczesnej twórczości artysta pozostawał w kręgu oddziaływania kapistów tworząc pejzaże i martwe natury w postimpresjonistycznej manierze. Pod koniec lat 50 artysta oszczędnymi środkami wyrazu obrazował postaci człowieka w różnych aspektach jego życia. W oferowanym obrazie ujawnia się wyjątkowy, malarski kunszt artysty. Inspirowany ekspresyjną sztuką G. Roualta budował formy syntetyczną, szkicową plamą, która obwodził wyrazistym, czarnym konturem. Kolor, często bardzo nasycony i kontrastowy traktował jako przekaz dramatycznych emocji. Wyrazistość obrazów podkreślała też kompozycja: zwykle swobodna, otwarta, ze śmiałym kadrowaniem, a także deformacja: niezwykle swobodna, niekiedy wręcz groteskowa, będąca efektem skrótowego traktowania elementów, zwłaszcza postaci ludzkich.