Czarny diament Łukasza Surowca to obiekt powstały z bryły węgla kamiennego, której nadano kształt oszlifowanego diamentu. Matowa czarna powierzchnia jest wypolerowana, ale niejednolita (widoczne lekkie przebarwienia i drobne ubytki). Na jednej z bocznych ścianek naniesiona odręcznie sygnatura artysty oraz numer serii. Tworzenie „węglowych diamentów” Surowiec rozpoczął w ramach projektu artystycznego Black Diamonds, prowadzonego w latach 2012—2013. Wspólnie z trzema bezrobotnymi górnikami z Bytomia artysta przetworzył tonę węgla w oszlifowane w ten dekoracyjny sposób bryły, które sprzedawano jako pamiątki w jednej z katowickich galerii handlowych, powstałej na miejscu dawnej kopalni. Kształt diamentu zdawał się, być może nieco ironicznie, podkreślać rolę cennych zasobów naturalnych Śląska, lokalnego „czarnego złota”. Projekt zwracał także uwagę na sytuację byłych górników oraz, paradoksalnie, przywracał ich pozycję na wolnym rynku.
Łukasz Surowiec jest artystą interdyscyplinarnym: rzeźbiarzem, performerem, scenografem, twórcą filmów wideo i autorem akcji społecznych. Ukończył Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował również na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Universität der Künste w Berlinie. W swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec wnika i bada aktualne stosunki społeczne, podejmuje również zagadnienia historyczne i polityczne. Artysta odrzuca klasyczne kategorie czy klasyfikacje na rzecz intermedialnych prac badających kondycję człowieka we współczesnych warunkach socjoekonomicznych. W swoich pracach stara się przyciągnąć uwagę do zmarginalizowanych grup społecznych i ich problemów, włączając w to zaszłości historyczne, pozornie pogrzebane już w przeszłości. W swoich pracach bada również zagadnienia związane z pamięcią. Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej poznanie publicznej rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na jednostki marginalizowane. W swojej działalności artystycznej podejmuje on aktualne kwestie społeczne, wychodząc także poza mury oficjalnych instytucji sztuki. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureatem prestiżowego konkursu dla młodych artystów Spojrzenia (2017). Brał udział w licznych wystawach w kraju i zagranicą. m.in. 7. Berlin Biennale (2012), Dziady, Bunkier Sztuki (2013), Co widać – Polska sztuka dzisiaj, MSN, Warszawa (2014), Wejście do portu, Muzeum Emigracji, Gdynia (2016), Późna polskość, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa (2017).
węgiel kamienny, szlifowany, 12 x 11,5 x 10 cm,
sygn.
Czarny diament Łukasza Surowca to obiekt powstały z bryły węgla kamiennego, której nadano kształt oszlifowanego diamentu. Matowa czarna powierzchnia jest wypolerowana, ale niejednolita (widoczne lekkie przebarwienia i drobne ubytki). Na jednej z bocznych ścianek naniesiona odręcznie sygnatura artysty oraz numer serii. Tworzenie „węglowych diamentów” Surowiec rozpoczął w ramach projektu artystycznego Black Diamonds, prowadzonego w latach 2012—2013. Wspólnie z trzema bezrobotnymi górnikami z Bytomia artysta przetworzył tonę węgla w oszlifowane w ten dekoracyjny sposób bryły, które sprzedawano jako pamiątki w jednej z katowickich galerii handlowych, powstałej na miejscu dawnej kopalni. Kształt diamentu zdawał się, być może nieco ironicznie, podkreślać rolę cennych zasobów naturalnych Śląska, lokalnego „czarnego złota”. Projekt zwracał także uwagę na sytuację byłych górników oraz, paradoksalnie, przywracał ich pozycję na wolnym rynku.
Łukasz Surowiec jest artystą interdyscyplinarnym: rzeźbiarzem, performerem, scenografem, twórcą filmów wideo i autorem akcji społecznych. Ukończył Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował również na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Universität der Künste w Berlinie. W swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec wnika i bada aktualne stosunki społeczne, podejmuje również zagadnienia historyczne i polityczne. Artysta odrzuca klasyczne kategorie czy klasyfikacje na rzecz intermedialnych prac badających kondycję człowieka we współczesnych warunkach socjoekonomicznych. W swoich pracach stara się przyciągnąć uwagę do zmarginalizowanych grup społecznych i ich problemów, włączając w to zaszłości historyczne, pozornie pogrzebane już w przeszłości. W swoich pracach bada również zagadnienia związane z pamięcią. Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej poznanie publicznej rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na jednostki marginalizowane. W swojej działalności artystycznej podejmuje on aktualne kwestie społeczne, wychodząc także poza mury oficjalnych instytucji sztuki. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureatem prestiżowego konkursu dla młodych artystów Spojrzenia (2017). Brał udział w licznych wystawach w kraju i zagranicą. m.in. 7. Berlin Biennale (2012), Dziady, Bunkier Sztuki (2013), Co widać – Polska sztuka dzisiaj, MSN, Warszawa (2014), Wejście do portu, Muzeum Emigracji, Gdynia (2016), Późna polskość, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa (2017).