Malarz, grafik, pedagog, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli sztuki Młodej Polski. W latach 1890-1895 studiował w krakowskiej SSP u F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza, J. Unierzyskiego i J. Matejki, w latach 1895-1899 u L. Wyczółkowskiego i J. Fałata. Naukę kontynuował w Paryżu (1899-1900) i we Włoszech (1900-1901). Do Włoch i Francji wracał wielokrotnie. Od 1907 roku prowadził zajęcia w krakowskiej ASP, gdzie w 1910 został profesorem, trzykrotnie był rektorem tej uczelni. Brał udział w wystawach TAP "Sztuka", będąc członkiem i w 1909 prezesem tego ugrupowania. W 1906 został członkiem wiedeńskiej Secesji. Wiele wystawiał w kraju i za granicą. Wczesne prace artysty, utrzymane w symboliczno-ekspresjonistycznej stylistyce, ok. 1905 ustępują obrazom o jasnej palecie barw i z czasem to właśnie bogactwo koloru i fascynacja pięknem natury będą określać malarstwo Weissa. Poza pejzażami i kompozycjami symbolicznymi artysta malował portrety i akty.