Młodsza siostra Stanisława, malarza i architekta. Studiowała w ASP w Warszawie w latach 1935-1939, specjalizując się w grafice po kierunkiem Stanisława Ostoja-Chrostowskiego, Edwarda Czerwińskiego i Wacława Waśkowskiego. W 1941 aresztowana i wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, spędziła tam resztę wojny. Po powrocie do kraju studiowała historię sztuki, rozwijając jednocześnie karierę artystyczną. W twórczości graficznej kontynuowała tradycje warszawskiej szkoły drzeworytu. Była członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON (od 1960), Akademii Tommaso Campanella w Rzymie (od 1970). Działała w ZPAP, m. in. jako członek zarządu Sekcji Grafiki Okręgu Warszawskiego (1948-1961). Otrzymała Nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka w 1967. Miała wiele wystaw w kraju i za granicą. Tworzyła w dziedzinie grafiki warsztatowej (drzeworyt, techniki metalowe), wykonywała wiele ilustracji książkowych. Obok grafiki zajmowała się malarstwem sztalugowym i monumentalnym, mozaiką (dekoracje kościołów, prace o tematyce sakralnej).
Cztery drzeworyty na bibułce:
45 x 30 (odcisk klocka); sygnowany ołówkiem pod ryciną: mysz, MHiszpańska-Neumann "Mity nieklasyczne" I (drzew.) 9/25 1959
45 x 25 (odcisk klocka); sygnowany ołówkiem pod ryciną: mysz, MHiszpańska-Neumann "Mity nieklasyczne" II (drzew.) 9/25 1959
30 x 42 (odcisk klocka); sygnowany ołówkiem pod ryciną: mysz, MHiszpańska-Neumann "Unklassische Mythen, III" "Mity nieklasyczne III" /Holz, drzeworyt 13/25/ 1959
45 x 25 (odcisk klocka); sygnowany ołówkiem pod ryciną: mysz, MHiszpańska-Neumann "Mity nieklasyczne" IV 8/25 1959 /drzew./
Bibl.: Brigitta Waldow-Schily, Maria Hiszpanska-Neumann, Leben und Werk, 1917-1980, Frankfurt am Main, 2014
Pochodzenie: kolekcja Mateusza Grabowskiego
Młodsza siostra Stanisława, malarza i architekta. Studiowała w ASP w Warszawie w latach 1935-1939, specjalizując się w grafice po kierunkiem Stanisława Ostoja-Chrostowskiego, Edwarda Czerwińskiego i Wacława Waśkowskiego. W 1941 aresztowana i wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, spędziła tam resztę wojny. Po powrocie do kraju studiowała historię sztuki, rozwijając jednocześnie karierę artystyczną. W twórczości graficznej kontynuowała tradycje warszawskiej szkoły drzeworytu. Była członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON (od 1960), Akademii Tommaso Campanella w Rzymie (od 1970). Działała w ZPAP, m. in. jako członek zarządu Sekcji Grafiki Okręgu Warszawskiego (1948-1961). Otrzymała Nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka w 1967. Miała wiele wystaw w kraju i za granicą. Tworzyła w dziedzinie grafiki warsztatowej (drzeworyt, techniki metalowe), wykonywała wiele ilustracji książkowych. Obok grafiki zajmowała się malarstwem sztalugowym i monumentalnym, mozaiką (dekoracje kościołów, prace o tematyce sakralnej).