Wsparta na czterech wolutowo-akantowych nóżkach, korpus na planie prostokąta, z wyoblonymi narożami, wybrzuszony, pionowo puklowany i żebrowany, z tulejkowym otworem na kluczyk (zachowany), z nakrywką na zawiasku, lekko wywyższoną, spłaszczoną, ze ślepą rezerwą na monogram pośrodku, od której promieniście odchodzą pukle i żebrowania. Wnętrze złocone.
Malcz uważany jest za najwybitniejszego złotnika warszawskiego XIX w.. Założony przez niego w 1828 roku warsztat szybko się rozwijał i w 1841 roku pracowało w nim już 50 osób. Wyroby Malcza zawsze wyróżniał wysoki poziom wykonania i doskonałe wzornictwo, o co bardzo dbał sam właściciel, który oprócz zarządzania firmą był jej kierownikiem artystycznym (prawdopodobnie również projektantem). Po wycofaniu się z zawodu w 1864 roku, przekazał firmę bratankowi żony Teodorowi Wernerowi. Zmarł w 1867 roku
srebro próby 84, częściowo złocone, cechowane (Malcz kursywą w prostokącie, orzeł dwugłowy w kole, próba 84 - w prostokącie, zna warsztatowy - kotwica w owalu); wys. 10,6 cm; szer. 16,5 cm; głęb.13,8 cm; waga 727 g.
Warszawa, ok. 1860.
Wsparta na czterech wolutowo-akantowych nóżkach, korpus na planie prostokąta, z wyoblonymi narożami, wybrzuszony, pionowo puklowany i żebrowany, z tulejkowym otworem na kluczyk (zachowany), z nakrywką na zawiasku, lekko wywyższoną, spłaszczoną, ze ślepą rezerwą na monogram pośrodku, od której promieniście odchodzą pukle i żebrowania. Wnętrze złocone.
Malcz uważany jest za najwybitniejszego złotnika warszawskiego XIX w.. Założony przez niego w 1828 roku warsztat szybko się rozwijał i w 1841 roku pracowało w nim już 50 osób. Wyroby Malcza zawsze wyróżniał wysoki poziom wykonania i doskonałe wzornictwo, o co bardzo dbał sam właściciel, który oprócz zarządzania firmą był jej kierownikiem artystycznym (prawdopodobnie również projektantem). Po wycofaniu się z zawodu w 1864 roku, przekazał firmę bratankowi żony Teodorowi Wernerowi. Zmarł w 1867 roku