Inspirowały go, zwłaszcza w okresie późniejszym, dokonania konstruktywistycznej awangardy rosyjskiej lat 20. XX wieku i polskiego ugrupowania Blok. Korzystał też z doświadczeń op-artu, dzięki którym jego prace wywoływały wrażenie drgania i pulsacji, dawały odczucie iluzorycznej trójwymiarowości. Stosował techniki kolażu i fotomontażu, dostrzegając w nich nowe możliwości.
Od 1962 r. pracował w Paryżu. Jeden z niewielu twórców polskich 2. połowy XX w. stale obecny w muzeach i ekspozycjach na Zachodzie [np. wystawa w Nowym Jorku w lipcu 2010].