W czasie wojny była uczennicą krakowskiej Kunstgewerbeschule. Studiowała na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie. W 1950 roku uzyskała dyplom w pracowni E. Eibischa. Wraz z mężem Romanem Artymowskim pracowała przy polichromii odbudowywanych kamienic na Starym i Nowym Mieście w Warszawie. Prowadziła działalność pedagogiczną kolejno w krakowskiej i warszawskiej ASP, wrocławskiej PWSSP oraz na Uniwersytetach w Bagdadzie i Teheranie, dokąd kilkakrotnie wyjeżdżała na dłuższe pobyty. W początkowym okresie twórczości zajmowała się malarstwem ściennym i mozaiką, później grafiką, malarstwem sztalugowym i rysunkiem. W 1970 roku rozpoczęła pracę nad swoim główny cyklem malarskim Poliformy, będącym efektem wieloletnich badań nad przestrzenią w obrazie. Pozostając pod wpływem konstruktywizmu, tworzyła kompozycje obrazu na podstawie formy walca, którą zwielokrotniała, modyfikowała i zestawiała w różnorakich układach. Tworzyła również eksperymentalne kolaże, w których łączyła fotografie krajobrazu z rysunkami i serigrafiami z cyklu Poliformy. (Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki)