Praca inspirowana środowiskiem akustycznym północnej Finlandii. Tam nie mówi się zbędnych rzeczy, całą przestrzeń wypełnia cisza. Seria małych elementów symbolizuje to zjawisko, które raz zachwiane wprowadza resztę przestrzeni w niespodziewany ruch. Zjawisko jest delikatne, trzeba je pielęgnować, jak relacje na północy. Nawet najmniejszy szmer może spowodować wielki huk.
Anna Barlik


Urodzona w 1985 roku. Ukończyła studia na Wydziale Rzeźby Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (obecnie pracuje nad doktoratem). Według artystki relację pomiędzy człowiekiem, a rzeczywistością można pisać na trzy sposoby: odkrywanie, przekraczanie oraz tworzenie przestrzeni. W pierwszym z nich artystka zwraca szczególną uwagę na interakcje powstające pomiędzy człowiekiem, a rzeczywistością, w jakiej żyje. Udowadnia, że jeden byt nie potrafi istnieć bez drugiego. Przekraczanie przestrzeni Barlik rozumie jako współpracę z istniejącą już rzeczywistością. Jako artystka potrafi ona wpływać i zmieniać zastaną już przestrzeń. Jej działania nigdy nie mają charakteru destrukcyjnego. Trzeci z określonych przez nią sposobów, czyli tworzenie przestrzeni, to budowanie jej od nowa. Barlik, stwarza rzeczywistość na swój własny, indywidualny sposób, nie jest on zależny od żadnych czynników zewnętrznych. Ostatnim etapem jej działalności jest fotografia, za pomocą której uwiecznia zaobserwowane lub zainscenizowane przez siebie działania.