...obrazy Jackiewicza mają prostą i jasną zasadę: postać ludzka, dokładnie zaś jej fragmenty zostają zmonumentalizowane. Akt ludzki rozrasta się na płaszczyźnie obrazu do pomnikowych rozmiarów. Żaden szczegół nie osłabia siły tej monumentalności: między płaszczyzną tła, a przedstawieniem ciała nie ma łagodnych przejść - jest kontrast. Akt wolny jest od przypadkowości. Kontury i linie wewnętrzne są swobodną, uogólniającą interpretacją ludzkich ciał, dzięki temu właśnie monumentalność zyskuje pełnię siły.
Krzysztof Kostyrko, Władysława Jackiewicza powrót do tradycji, Sztuka 3/2/75, s. 32