Malarka, rysowniczka, autorka instalacji, historyczka sztuki i pisarka. Studia artystyczne ukończyła w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1970 roku. Jej wczesne malarstwo wpisuje się w nurt nowej figuracji i tendencje hiperrealistyczne. W 1979 roku wydała książkę „Hiperrealizm – Nowy realizm”. Twórczość Kuryluk mówi o życiu codziennym i w dużej mierze jest autobiograficzna. Ważne miejsce zajmuje w niej problematyka ciała i seksualności. Poza tradycyjnym malarstwem sztalugowym artystka realizowała instalacje rysunkowe. Od końca lat 70. rysowała nagie postacie na kawałkach tkanin (bawełny, jedwabiu), z których tworzyła instalacje w galeriach, jak i w plenerze. Z kolei naniesione na tkaninę wizerunki twarzy nawiązują do biblijnego motywu chusty świętej Weroniki z podobizną Chrystusa. W efekcie historycznego zainteresowania tym tematem autorka napisała esej „Weronika i jej chusta. Historia, symbolizm i struktura »prawdziwego obrazu«” (1991; wydanie polskojęzyczne – 1998). W pracy twórczej za materiał wyjściowy służyły artystce fotograficzne autoportrety, które nazywa „Autofotografiami”.

Indywidualna wystawa Ewy Kuryluk „Ja, Biały Kangór”(„I, White Kangaroo”) znalazła się wśród oficjalnych wydarzeń towarzyszących 59. Biennale Sztuki w Wenecji w 2022 roku. Ekspozycja zorganizowana została przez Fundację Rodziny Staraków.