Od 1936 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w latach 1940-1942 kontynuując naukę w Kunstgewerbeschule, powstałej w miejsce Akademii. W czasie okupacji związany był z Teatrem Podziemnym Tadeusza Kantora. W 1945 ostatecznie ukończył studia w krakowskiej ASP. Do 1948 wystawiał z Grupą Młodych Plastyków, uczestnicząc w najważniejszych wystawach młodego ruchu artystycznego, aż do narzucenia przez władze socrealizmu. W latach 1950-1955 nie uczestniczył w oficjalnym życiu artystycznym, zajmując się w tym czasie malowaniem polichromii kościelnych, konserwacją i nauczaniem rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej (do 1954). W 1954 przeniósł się do Zakopanego, gdzie podjął pracę pedagogiczną w Szkole Kenara. Pracował w niej do 1969, w latach 1959-1961 jako dyrektor. W 1955 powrócił do udziału w wystawach, uczestnicząc w licznych pokazach w Polsce i za granicą, organizując też wiele wystaw indywidualnych. W 1957 wszedł w skład reaktywowanej Grupy Krakowskiej. Od 1958 współorganizował „Salony Marcowe“ w Zakopanem. W 1959 w Paryżu związał się z międzynarodowym ruchem „Phases“. W latach 1962-1979 był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (od 1977 profesorem), a w latach 1979-1981 profesorem ASP w Krakowie.
Olej, deska; 20,5 x 13,5 cm
Na odwrocie papierowa naklejka z napisem piórem: malował / Tadeusz Brzozowski / obrazek podarowany K. Steckiemu w r. 1954. / w okresie gdy razem / pracowali w LTP w tak. / nieczytelny podpis
Od 1936 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w latach 1940-1942 kontynuując naukę w Kunstgewerbeschule, powstałej w miejsce Akademii. W czasie okupacji związany był z Teatrem Podziemnym Tadeusza Kantora. W 1945 ostatecznie ukończył studia w krakowskiej ASP. Do 1948 wystawiał z Grupą Młodych Plastyków, uczestnicząc w najważniejszych wystawach młodego ruchu artystycznego, aż do narzucenia przez władze socrealizmu. W latach 1950-1955 nie uczestniczył w oficjalnym życiu artystycznym, zajmując się w tym czasie malowaniem polichromii kościelnych, konserwacją i nauczaniem rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej (do 1954). W 1954 przeniósł się do Zakopanego, gdzie podjął pracę pedagogiczną w Szkole Kenara. Pracował w niej do 1969, w latach 1959-1961 jako dyrektor. W 1955 powrócił do udziału w wystawach, uczestnicząc w licznych pokazach w Polsce i za granicą, organizując też wiele wystaw indywidualnych. W 1957 wszedł w skład reaktywowanej Grupy Krakowskiej. Od 1958 współorganizował „Salony Marcowe“ w Zakopanem. W 1959 w Paryżu związał się z międzynarodowym ruchem „Phases“. W latach 1962-1979 był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (od 1977 profesorem), a w latach 1979-1981 profesorem ASP w Krakowie.