Malarz, grafik, pisarz, wydawca, członek ugrupowania Bunt, ZPAG, Koła Artystów Wielkopolskich. W latach 1904-1906 kształcił się w krakowskiej ASP u J. Unierzyskiego, studia kontynuował w Paryżu (1907-1910) i w 1913 w Monachium. Był jedną z czołowych postaci polskiego ekspresjonizmu. Brał udział w wystawach Buntu i Formistów. Wydawał dwutygodnik „Zdrój” (1917-1920), gdzie publikował swoje utwory literackie i gdzie formułował swoje poglądy artystyczne. W swojej twórczości malarskiej był wyrazicielem antyestetycznych założeń ugrupowania Bunt. W swej twórczości graficznej najchętniej nawiązywał do niemieckiego ekspresjonizmu stosując ostre cięcia, grube kontury i silne kontrasty czerni i bieli. Poza drzeworytem uprawiał techniki metalowe, zwłaszcza akwafortę. Zajmował się ilustratorstwem, wykonał m.in. drzeworytnicze ilustracje do „Powsinogów beskidzkich” Emila Zegadłowicza.
drzeworyt, wym. planszy: 21,8 x 15 cm,
grafika zamieszczona w „Powsinogach beskidzkich” Emila Zegadłowicza, wydanie drugie, nakład Czartaka, 1924.
Malarz, grafik, pisarz, wydawca, członek ugrupowania Bunt, ZPAG, Koła Artystów Wielkopolskich. W latach 1904-1906 kształcił się w krakowskiej ASP u J. Unierzyskiego, studia kontynuował w Paryżu (1907-1910) i w 1913 w Monachium. Był jedną z czołowych postaci polskiego ekspresjonizmu. Brał udział w wystawach Buntu i Formistów. Wydawał dwutygodnik „Zdrój” (1917-1920), gdzie publikował swoje utwory literackie i gdzie formułował swoje poglądy artystyczne. W swojej twórczości malarskiej był wyrazicielem antyestetycznych założeń ugrupowania Bunt. W swej twórczości graficznej najchętniej nawiązywał do niemieckiego ekspresjonizmu stosując ostre cięcia, grube kontury i silne kontrasty czerni i bieli. Poza drzeworytem uprawiał techniki metalowe, zwłaszcza akwafortę. Zajmował się ilustratorstwem, wykonał m.in. drzeworytnicze ilustracje do „Powsinogów beskidzkich” Emila Zegadłowicza.