Wojciech Fangor (1922 - 2015)
Wojciech Fangor to artysta, który swoją twórczością wyprzedził czas w skali światowej. W 1958 roku razem z Zamecznikiem stworzył environment "Studium przestrzeni", do którego włączone zostały obrazy abstrakcyjne stworzone w koncepcji op-artu. Na początku lat 60-tych zasłynął pulsującym malarstwem - abstrakcyjnymi obrazami, dającymi wrażenie ruchu. W 1966 roku zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. Artysta miał indywidualną wystawę w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Jego prace znajdują się w wybitnych kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce i na świecie.
"Koła artysty były nieustannym, wielostronnym eksperymentem. Sprawdzał w nich wciąż w nowy sposób efekty działania jaskrawości czy stonowanych kolorów w ich zestawieniach, nasycenia i stopnia jasności barwy, wielkości kręgów, większej i mniejszej szerokości jej pasm oraz ich zagęszczenie lub ascetycznej oszczędności i dyskrecji wyrazu. Stosował też artysta w swoich obrazach wszelkie, znane z teorii barw, kontrasty, zwłaszcza zaś kontrasty kolorów występujących i wstępujących, a także zjawiska powidoków".
Bożena Kowalska
olej, płótno
130 x 175 cm
na odwrocie: FANGOR 1980 / CHOIR / 51 x 69 ‘’
* opłata z tytułu "droit de suite"
Wojciech Fangor (1922 - 2015)
Wojciech Fangor to artysta, który swoją twórczością wyprzedził czas w skali światowej. W 1958 roku razem z Zamecznikiem stworzył environment "Studium przestrzeni", do którego włączone zostały obrazy abstrakcyjne stworzone w koncepcji op-artu. Na początku lat 60-tych zasłynął pulsującym malarstwem - abstrakcyjnymi obrazami, dającymi wrażenie ruchu. W 1966 roku zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. Artysta miał indywidualną wystawę w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Jego prace znajdują się w wybitnych kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce i na świecie.
"Koła artysty były nieustannym, wielostronnym eksperymentem. Sprawdzał w nich wciąż w nowy sposób efekty działania jaskrawości czy stonowanych kolorów w ich zestawieniach, nasycenia i stopnia jasności barwy, wielkości kręgów, większej i mniejszej szerokości jej pasm oraz ich zagęszczenie lub ascetycznej oszczędności i dyskrecji wyrazu. Stosował też artysta w swoich obrazach wszelkie, znane z teorii barw, kontrasty, zwłaszcza zaś kontrasty kolorów występujących i wstępujących, a także zjawiska powidoków".
Bożena Kowalska