"Aleksandra Gieraga czerpie z refleksji arte povera, sztuki opierającej się na zminimalizowanej palecie środków, sztuki drążącej, wwiercającej się w głąb znaczeń, aby próbować osiągnąć sedno. Podążanie za jej upartymi próbami zbliża nas do metafizyki, kieruje myśli w stronę "czyżby naprawdę nieuchronnej" nicości. Jej obrazy to swoisty negatyw. Prostokąty pokryte czernią i szarością, ale nie plamą, lecz kreskami, smugami, czasem wzbogacone o drobny element, albo rytmiczny wzór. Kojarzą się ze zwątpieniem w niegdysiejszą moc sztuki, która przy pomocy malarstwa lub grafiki kreowała światy wyobrażone" (Magdalena Czubińska, Dziennik Łódzki 2012, recenzja wystawy "Obraz malarstwa - Małgorzata Borek, Dariusz Fiet, Aleksandra Gieraga, Wojciech Leder, Robert Rabiega" w Miejskiej Galerii Sztuki).
akryl na płótnie, 120 x 145 cm
Wystawiany i reprodukowany w katalogu wystawy artystki Malarstwo w Galerii Browarna w 2014 r.
"Aleksandra Gieraga czerpie z refleksji arte povera, sztuki opierającej się na zminimalizowanej palecie środków, sztuki drążącej, wwiercającej się w głąb znaczeń, aby próbować osiągnąć sedno. Podążanie za jej upartymi próbami zbliża nas do metafizyki, kieruje myśli w stronę "czyżby naprawdę nieuchronnej" nicości. Jej obrazy to swoisty negatyw. Prostokąty pokryte czernią i szarością, ale nie plamą, lecz kreskami, smugami, czasem wzbogacone o drobny element, albo rytmiczny wzór. Kojarzą się ze zwątpieniem w niegdysiejszą moc sztuki, która przy pomocy malarstwa lub grafiki kreowała światy wyobrażone" (Magdalena Czubińska, Dziennik Łódzki 2012, recenzja wystawy "Obraz malarstwa - Małgorzata Borek, Dariusz Fiet, Aleksandra Gieraga, Wojciech Leder, Robert Rabiega" w Miejskiej Galerii Sztuki).